Uzadýkça
yollar yokuþ oldu
Tuttuðum dallar bir
bir kýrýlýp ayazda koydu

Hangi ufka dalsam
yalnýzlýk o an içimi boðdu
Düþler dahi kurudu,
þevk ve sürur halde soldu


Haberin var mýdýr
diye, sual edesim geliyor
Bazen içim içime sýðmýyor,
sýzýda dinmiyor

Lahza ne söyler,
ruh vaktini bekler biliniyor
Lakin umut içinde
çýrpýnan can aþký diliyor


Sevdasýnda
yuðrulmayan gönül yozdur
Þayet nar kalbi edebin
þavkýyla yakmýyorsa ardýr

Fütüvvet zamaný nasýl
bir hicrandýr, akýl farktýr
Ýzandan bihaber olan can,
hazan adýna melaldir


Aþk ateþi dikkati
davet eder, muhayyile arar
Her lahzanýn nöbetinde
bekleyen bir haber var

Yar, ruhun ve kalbin
lisanýndan kal eden nazar
Zarafet ve naiflik ferasetin
ilminden feyz sunar


Ýnsan kalbiyle fark
yaþatan, ayetten olan candýr
Derdin ve gamýn
lehçesinden söz eden nazardýr

Mütehassis olmak
adýna edebin halinde ki farktýr
Suhulet içinde ki vicdandýr,
mizan ramýnda bahttýr


Su, ruhun insicamý ve
kalbin hakikat sýtkýndandýr
Sadakat içinde ki gönle
açýlan ummanýn kitabýdýr

Sýrrýn halinde,muþtunun
izinde,niyetin inayetidir
Kul, Rabbinin rýzasý için
varlýðýndan geçen þiardýr


Ýnsan için asabiyet
göreceli bir insiyatif ve zaaftýr
Hangi emelin ve umudun
mecalinde ise sabrý ardýr

Cehalet nefsin yanasý,
kalbin reddettiði izmihlaldir
Akýl ve irade sahibi için
cehdetmekte farz-ý ayýndýr


Ýyilik ve ihsan ruhun
ve vicdanýn en latif kitabýdýr
Ne zaman vecdiyle okunsa
ruha teselli veren aþktýr

Sükun içinde ki gönül
hazanýn deðil, baharýn arýdýr
Zemheri, mutmain olmuþ
bir nefsin ibret nazarýdýr




Mustafa CÝLASUN