Ne kadar figan etsem
Ruhumun kefil olmadýðý cürümlerimi bir bir zikretsem
Kalbimden bihaber olarak ömrümü sarf eylediðimi boyun büküp anlatsam
Ýçimi titreten korkulardan arýnsam, iradi zafiyetlerimi nasýl fark edip yalvarsam


Ne ettimse kendime ettim
Ruhumun zerkettiði firkatin afakýndan geçtim, inledim
Aklým kifayet eder zehabýna kapýldým, takatim hiç tükenmeyecek sandým
Keyfiyet için abandým, nefsi marazlardan, nefesin müddetini anlamaktan uzaktým


Bir vakitte hastalandým
En yakýnlarýmýn bahanelerinde niye þaklýnlýk yaþadým
Tefekkür etmek için neden ihmalin sahrasýndaydým, idrakimle yaþayamadým
Bir ömrü bin hüzünle hoyratça telef ettiðimi çok geçte olsa, içim yanarak anladým


Eskiyen resimlere baktým
Annem, babam yoktu artýk,bu vesiyleyle yeniden andým
Geçen günlerde kabirdeydim, ayrýk otlarýný baktým, nefsim gibi diye hayýflandým
Ne kadar sessizce yatýyorlardý, vefa ve sadakat adýna teslim olan canlardý, aðladým


Evladýn hayýrlýsý olmasý
Ekilen tohumlarýn gerekçelerinde umut adýna naib bulunmasý
Ruhunun ve kalbinin asliyetiyle mücehhez olarak ilmin südurunda yaþamasý
Fikreden, muhakemeyle istikameti için ceht eden, rabbinin rýzasý adýna kul olmasý


Edebin demiyle yaþamasý
Aþký, halin tezkiyesi için anlamasý ve kalbiyle anlaþýlmasý
Gönül insaný olarak, kin ve husumetten beslenmeden, sevdanýn meþkiyle coþmasý
Feyzin ilgasýnda aðlamasý,inþirahýn rahlesinde evet nefesini vakfetmeyi baþarmasý


Evlatlarým geldi aklýma
Ýki kerimem ve dört zadem vardý, marazlýklarý bulunmazdý
Üç evladýmýn mürvetini gördüm, beþ torun bahþeden hakka nasýl kul olmalýydým
Vefakar zevcemin dur durak bilmeyen hizmetlerine tavdým, muhabbetle anýyorum


Þayet bir keder varsa
Ýlzamýndan yoksun olmak ne kadar manalý bir sonuçsa
Derd-i gam nefsi çehremde bir ah u zar olunca, kuluðum sanki baþka kapýya
Kim Allahýn hükümlerine mukabil olmak üzre,hüküm ihdas ederse hali anlaþýlýnca


Nefsin hülyasý bühtandýr
Kalbin latifleþen ali firkattir, ruhun deminden melaldir
Akýl ve idrak aþkýn sadrýnda ki lahzanýn muvacehesinde ihsandýr, yoksa zandýr
Gönül adamý olmaktan uzaklaþmak, nefsi telakkilerin içinde yaþamaktan ibarettir




Mustafa CÝLASUN