25 temmuz. Bir Cumartesi sabahýnýn oldukça erken saatleri. Yorucu bir gün ve sonrasýnda yine uykusuz bir gece. Saat beþ sularý. Osman aysu denilen saçma sapan bir adamýn saçma sapan bir polisiye kitabýný okuyorum. Sýkýlýyorum ve google aracýlýðýyla keman virtiözleri hakkýnda bir þeyler aramaya baþlýyorum. Anahtar sözcüklerimden biri violin yani keman. Keman hayatýmda çok ayrý bir yeri olan çok özel bir ses. Kemaný birazdan anlatacaðým. Ve Sergei trofanov adlý biriyle karþýlaþýyorum. Albümün adý gypsy passion. (çingene tutkusu.) Albümü bulup hemen indiriyorum. Arþivden çýkarýp incelemeye baþlamak için tüm albümü müzik yürütme yazýlýmýnýn listesine ekliyorum. Ýlk parça baþlýyor. Moldova... daha parça baþlar baþlamaz pianonun isyankar vuruþlarý her þeyi durduruyor. Sonra kemanýn çýðlýðý omuz veriyor pianonun isyankar vuruþlarýna. Ýkisi birlikte bir þeylere hayýrýn yada bir þeyleri arzulamanýn çýðlýðýný aklýma, yüreðime bedenimin her yerine, yani her zerresine pompalýyor. Ben duruyorum, zaman duruyor. Bir kaç kez ard arda çalýyor parça. O sürede tüm dünya kilitli adeta. Stendal sendromu dedikleri þeyin ne olduðunu Enya’dan sonra ikinci kez yaþýyorum. Ama bu daha vurucu, daha yorucu. Sonra yavaþ yavaþ açýlýyor belleðim. Parçanýn tadýna varýyorum tüm bilincimle. O gün akþama kadar aralýksýz çalýyor parça.

Keman! Hýrsýn, tutkunun, acýnýn ve hüznün, aþkýn ve nefretin çýðlýðýný tek baþýna omuzlamýþ bir enstruman. Tek baþýna bunlarýn her birinin üstesinden geliyor. Gocunmadan taþýyor her birini, hiç birinin tadýný bir birine karýþtýrmadan taþýyor. Moldova’da bu güne kadar ne olduðunu anlayamadýðým bir þeylere çaðrý, hemen ardýndan gelen corsica adlý parçada ise bir kayýp, bir yorgunluk, bir þeyi uzun uzun anlatma ihtiyacýnýn tadý var. Ayný keman ve yay tutan parmaklar ayný. Týný ayný ve ses ayný. Peki nedir deðiþen? Ýþte kemanýn büyüsü burada baþlýyor. Gypsy passion albümünde tam yirmi parça var. Ve her birinin tadý bir baþka. Her biri bir baþka güzel. Ve keman ayný, hiç deðiþmiyor ne yay, ne de yay tutan parmaklar. Deðiþmiyor kemanýn sesi. Hep ayný ses; ama her birinin tadý baþka. Hani demiþtim ya yukarýda, kemanýn benim hayatýmda özel bir yeri vardýr diye, þimdi onu anlatayým. Ne zaman bir keman sesi duysam içimde bir þeyler zincirlerini koparmaya çalýþýyor. Ne olduðunu bilmediðim bir þeyler dolu dizgin hayata akmaya çalýþýyor. Her keman sesinde önlerine bir set daha çakýyorum ne olur ne olmaz diye. Ve her zaman dinleme repertuarýmda bir sürü kemanla yorumlanmýþ ezgi bulunur. Ve bu ezgilerin her biri yeni bir setin inþasýnda görevli. Çünkü þunu biliyorum. Zincirini koparmaya çalýþan her dürtünün özünde bir tutku vardýr. Ve eðer tutku hedefsizse, enerjisi bitinceye kadar yada o duygunun sahibi bitinceye kadar durmaksýzýn koþar. Ve sonra gelsin bozulmalar yozlaþmalar. Yozlaþma kaygýsýnýn komutasýndaki set emekçilerinin ördüðü her set tutku dolu duygularýn her birini öyle hapsetmiþki, gerçek bilinç tutkuyu ayýp saymýþ. Belkide bir sürü gerçeði daha yaklaþmadan kovmuþ, ötelemiþ. Çünkü bilmiþki ayýp tutkuyla sarýlmak her hangi bir þeye. Ve sarýlmamýþ hiç bir þeye. Yalnýzca yapay tutkular örmüþ tutku koruma duvarlarýnýn hemen dýþýna. Bilgisayar tutkusu demiþ adýna, sigara tutkusu demiþ, öðrenme tutkusu demiþ... gerçek tutkularýn sesini kesmek için tutkuyla ilgisi olmayan binlerce yapay tutkuyu yaratýp uykuya salmýþ tümünü gerçek tutkularýn.

Moldova tutku koruma duvarlarýnýn zirveye ulaþtýðý günlerde birden karþýma çýkýyor. Hayatýn garip ironisi. binlerce tutku koruma duvarýný yalnýzca bir kaç kez dinlendiðinde yerle yeksan eden þarkýnýn bulunduðu albümün adý çingene tutkusu. Bu yazýyý 17 þubatta yazmýþtým. Okuyup sildim tümünü yazýnýn. Þimdi bundan sonrasý biraz farklý olsa da sil baþtan yeniden yazýyorum. Yazdýðým her sözcüðün altýnda moldovanýn yarattýðý bir tutku denizi var. Þimdi ne olduðunu da biliyorum çaðrýnýn. Çünkü bir ad kazandý þarkýlarda özgürce dolaþan hayali kahraman. Hayal olmaktan çýkýp gerçek oldu büsbütün. Ve dolu dizgin yerleþti dinlediðim güzel þarkýlarýn her birine. Þimdi her þarkýda yeni bir nefes, yeni bir hayat var. Nasýl oldu, nasýl yapýldý bilemem. Bilmek de istemem. Çünkü tümüyle vakit kaybý. Hayatý olduðu gibi alýp kabul edip yaþama ilkesine ters bir durum bu. Taným falan gerekmez. Yapýlmasý gereken, hisset ve al verileni eksiksiz. Al ve yaþa dolu dizgin. Ve korkmadan, utanmadan ver elinde avucunda ne varsa diyorum kendime. Ve duvar artýðý ucube kýrýntýlarýn itiraz çýðlýklarý yükseliyor. Yükselsin. Kimin umurunda. Yýkýk ve virane hayatlarýn söyledikleri önemsenmemeli. Hele de bizzat sen karar verip yýkmýþsan kendi ellerinle. yazacak bir sürü þey var. Ancak ses daha güvenilir, sanýrým. Daha güvenilir ve akýllý birine daha zor yalan söyler. Bu nedenle burada noktalamak gerek bu yazýyý. Bu yazýyý aldýðýnda izin ver moldova adlý ezgi eþlik etsin sözlerime. Sözün bittiði yerde ezgi baþlasýn, ve ezginin bilmecesine yanýt olsun sözlerim.