• ÝzEdebiyat > Öykü > Aþk ve Romantizm |
421
|
|
422
|
|
|
|
|
Hayrettin liseyi bitirdikten sonra iki sene orda burda çalýþmýþ, sonra da askere gitmiþti. Askerlik dönüþü vergi dairesinde bir iþe girmiþti. Bir gün iþten eve dönerken evlerinden bir sokak ötedeki iki katlý bir evin önünde komþularýnýn yedi yaþýndaki oðlu Kenan’ýn bir genç kýz ile konuþtuðunu gördü. Önce dikkatini çeken Kenan’dý. Buralarda ne iþi var, diye düþünmüþtü. Sonra kýza da dikkatlice baktý. Çok, ama çok güzel olduðunu görünce adeta heyecandan dizlerinin baðý çözüldü. Adýmlarýný yavaþlattý. Yanlýþ anlaþýlýr diye korkudan baktýðýný belli etmemeye çalýþýyordu. Bir ara kýz ile gözgöze geldi. Bu sadece bir anlýktý. Kýz baþýný önüne eðip evinin kapýsýna doðru yönelmiþti bile… |
|
423
|
|
|
|
|
Kýsgýn çöllerden eserek gelen toz bulutlarýnda, çamur yaðmurlarýnda leyla'nýn gözlerinden, kirpiklerinden zerreler olduðnu bilirim. Leyla o zerrelerden bakar bana. Gülümseyerek... |
|
424
|
|
|
|
|
Her yeni güne merhaba derken hayat, dýþarýda kaç insan paylaþýr yalnýzlýðýný, ya da kaç insaný konuk edersin kalbindeki özlem sofrasýna? Yakamadýðýn tek bir sigaranýn hayal kýrýklýðýndan sonra sabaha kadar yaktýðýn kaç sigaranýn zevkine vardýn acaba? Hala onca kelimelerle anlamlý cümleler kurmak için dolaþýrken kalemin beyaz kaðýtlarda ve her seferinde yenilgiyi yüklenirken omuzlarýn, böyle beklemek niye? Keþfedilmek, aranýlmayý ummak niye? Ýhanetin perdesi kýrmýzýyken kýrmýzý aþkýn tutkusuna kapýlma arzusu niye?.. |
|
425
|
|
|
|
|
insan sevince ,aþýk olunca nereye baksa sevgilisini görür ve zaman sevgilisi ile arasýna kara kedi gibi girer isterki sabahtan akþama kadar onunla olsun isterki akþamdan sabah kadar sevgili ile olsun doymaz yaný doyumsuz bir þii |
|
426
|
|
|
|
|
Baþý ve sonu belli olmayan bir düþ. Görülmeyen çýplak gözle. Tutulmayan elle. Paylaþýlamayan kimseyle. Ve acý. Ve gözyaþý dolu. Ve sensiz bir düþtü, uçtu, hepsi bu... |
|
427
|
|
|
|
|
Acý ve eðlenceli gerçek þu; bunu ne ben yazdým ne de sen okudun. |
|
428
|
|
|
|
|
Henüz on altý, on yedi yaþlarýndaydý. Kýsa kollu gömleðinin kollarýna sýðmayan kaslý kollarýyla, kývýr kývýr saçlarýyla ve gözünün üzerine dökülen kakülüyle, daha o çocuk denilecek yaþta bile genç kýzlarýn oldukça ilgisini çekerdi |
|
429
|
|
|
|
|
Sevgi mührünü taþýyan AÞK’a âþýk bir faniydi þimdi. Mührü kime kapatacaðýný bilemeden dolaþýyordu sokaklarda derbeder. Yaþamý boyunca Onun yanýndan ayrýlmayan bedendeki tinsel gücü, yüreðindeki kalp atýþlarýný hýzlandýrýyordu. Soyut sevdalarýn somut dokunuþlarýydý bunlar Yaðýz Delikanlýnýn duygularýna. Kendisine ne olduðunu bilemeden dolaþmaya devam etti, devam etti… |
|
430
|
|
|
|
|
Kim demiþ sonbahar ayrýlýklarýn mevsimidir diye... |
|
431
|
|
|
|
|
Yaþanmýþ bir aþkýn öyküsü. |
|
432
|
|
|
|
|
gidiyorum biliyorsun. uzun bir yolculuk olacak bu… art arda tebdil-i mekanlar yaþayacaðým. seni býrakacaðým bu þehre. hiç yaþanmamýþlýklarýmýz olacak bizim. hep eksik bir þeyler kalacak bedenimizde. |
|
433
|
|
|
|
|
Nazende penceresinde yolu gözlüyordu. Arnavut kaldýrýmlý caddede sadece limonata satan adam vardý. Ýçi titredi. Acaba taþ plakta çalan mý onu böyle eyledi? Yoksa vuslat sona ereceði için mi? Balkanlara gitmiþti yiðidi görevli olarak. 2 seneden sonra dönecekti.
Cumbalý sarý ev sessizdi. Herkes alýþveriþe gitmiþ ama Nazende gözünü yoldan ayýrýrsa Yusuf Ziya Bey dönemeyecek sandýðý için yerinden terpenememiþti. Saçlarýný açmýþ, taramýþ, en sevdiði ipekli elbisesini giymiþ ve parfümünü sürmüþtü. |
|
434
|
|
|
|
|
Telefon ahizesini yerine koyarken, sabitleþen bakýþlarý ile pencerenin dýþýndaki gecenin karanlýðýný deler gibiydi gözleri. |
|
435
|
|
|
|
|
Ýlk tanýþtýðýmýzda bana bir melek olduðunu söylemiþtin,
tabii ya Azrail de bir melektir... |
|
436
|
|
|
|
|
Karanlýk bir þehirde eski bir aðacýn altýnda can çekiþen umutlarý ölüyordu kucaðýnda. Menzili yoktu sevdalý gözlerin, bir damla yaþ olur akardý mevsimlerin sonbaharý. Saatler hüznü vururken sevdaya hazýrlanan bir kadýndý hazan. |
|
437
|
|
|
|
|
Imkansiz asklara ithafen... |
|
438
|
|
|
|
|
Sevdiði bir insaný küçük elleriyle özdeþleþtirmiþ birinin onu kaybediþine dair hissettiklerini anlatan bir öykü. |
|
439
|
|
|
|
|
Fettan Efsun, bakýþlarý Osman’a çivili, olduðu yerde dona kalmýþtý. Afet Fatma yerinden hýzlýca doðruldu, Efsun’a odayý gösterdi, siniye býrakýlan keseyi cebine indirdi ve yardýmcýsýna, emirleri yerine getirmesi için iþaret etti. Yirmi senelik çengilik hayatýnda bunun gibi nice vak`alara rast gelmiþ, nasýl halledeceði konusunda ustalaþmýþtý. |
|
440
|
|
|
|
|
Bir çýðlýk nefes almýyor kurtarýn onu
Sevdiðimi biliyor böyle olmasýn sonu |
|
Anasayfa
