• ÝzEdebiyat > Öykü > Aþk ve Romantizm |
361
|
|
|
|
|
Tek baþýna… Yalnýzca… Usulca… Sessizce… Yalýnca… Son umuduyla… Tükenmiþliðiyle… Umutsuzca… Yorgunca… Bitik ve de yitik… Kayýp… |
|
362
|
|
|
|
|
beklemeye devam edeceðiz.. |
|
363
|
|
|
|
|
Annesinin sesiyle bir anda irkilerek kalktý.
Yüzünde bir gülümseme ve birde hüzün vardý.Gördüðü rüya karþýsýnda umutlanmýþtý ama biliyordu ki bu bir rüyaydý.Hisleri ve duygularý mantýðýný eziyordu birþey düþünemiyordu. |
|
364
|
|
|
|
|
Bulunduðu þehir onu boðar oldu.
Dayanamýyordu artýk,nereye baksa o vardý,kalbi acýyordu , yüreðindeki yara daha da derinleþiyordu.
|
|
365
|
|
|
|
|
"...Malta’ya diyerek cevap verdi oðlan. Fevzipaþa’dan Malta’ya varmadan Akdeniz Caddesindeki ýþýklarda indi. Yürüyerek Malta çarþýsýnda yiyecek bir þeyler alýp evine gitmeyi düþünüyordu. Tam da düþündüðü gibi yaptý her þeyi. Evine vardý, kapýyý yavaþça açtý. Kapýyý açar açmaz sevimli kedisi Candide hemen kucaðýna atladý oðlanýn. Candide bir Ýran kedisiydi, derin bakýþlarý ile çoðu kez korku salardý etrafýna; ama çok sevimli ve saf gelirdi oðlana..." |
|
366
|
|
|
|
|
Farklý bir iþleyiþ, bedenin ruhu sahipleniþi ve ruhun bedeni terk ediþi. |
|
367
|
|
|
|
|
Mutluluk denilen þey bu muydu?Bu ise ne kadar sürerdi?Ýþte þu anda çok mutluydu ve bunu bozabilecek bir etken yoktu.Sanki dýþ dünyanýn tüm uyarýcýlarý bu özelliklerini yitirmiþlerdi.Hatta o uyarýcýlarýn olup olmadýðýndan bile haberdar deðildi. |
|
368
|
|
|
|
|
gökkuþaðýnýn yitik rengi gözlerindeydi... |
|
369
|
|
|
|
|
Aþkta güçlü güçsüz yoktur. Aþk kendisi zaten büyük bir güçtür ve peþinde sürükler. Aþýk olmadan bunu anlayamazsýn. Bu nedenle aþýklarýn yaptýklarý sana hep saçma gelir. |
|
370
|
|
|
|
|
“Siz bilirsiniz” dedi… Küçük bir “nasýlsýn, iyi misin?” sözcükleri geçse de aralarýnda, kýzýn kalbi imkân vermiyordu aðzýndan çýkan kelimeleri duymasýna. En iyisi ne söylediðimi bilmekle idare etmek dedi içinden. Zira artýk sesinden bile emin deðildi. Her an aðzýndan bir cümle kaçýrabilirdi… “seni seviyorum ya, görmüyor musun” diyebilirdi. Ya da hayýr belki de koþmalýydý, bahane üretip kaçmak. Deli gibi, nefessiz kalana deðin. Kendini bir aðaç gölgesine atmak ve teskin etmek nabzýný. Yine eski atýþlarýna döndürmek… O atýþlarý ninni gibi dinlemek. Uyumak sessizliðinde. Onsuz olmanýn ses halinde kelimeler kurup, cümleler tekrar etmek. |
|
371
|
|
|
|
|
Görmek istedikleri bu deðildi.
Ama artýk derin bakmýyordu.
Bu adam nasýl seviþirdi?
Herkes gibi, sýradan...
Yok, hayýr.
|
|
372
|
|
|
|
|
Bu sefer giderken içinden geçtiðim bütün þehirler bana inat ýslak ýslak bakýyorlardý yüzüme. Neden sorusu vardý sollamak serbest çizgilerinin üzerinde.
Geri dön diyordu bir U dönüþü yapýlmaz levhasý bile.
Ben giderken hep ama en çok seni býrakýrdým ge |
|
373
|
|
|
|
|
Çünkü siz:
“Bakýþlarla kutsanmýþ aþkýn çocuklarýydýnýz.”
|
|
374
|
|
|
|
|
Aþk yüzünden baþý derde giren Nefise'nin, o günden bu yana kalbi boþtu. Boþ olmasýna boþtu; ama kalbine girmek için can atanlar da yok deðildi. En baþta çiftlik kâhyasýnýn oðlu... Son bir aya kadar. kendisine az kur yapmamýþtý. Yüz bulamayýnca da çekip gitmiþti. Kendisini ne sanýyordu? Tamam! Yakýþýklýlýðýna bir diyeceði yoktu. Fakirliðini de geç. Ya o cahilliðine ve görgüsüzlüðüne ne demeli? Yenilip yutulacak þey deðildi. Babasý bir ara "Benim oðlan askerliðini de yaptý." diyordu. Her insan askerlik yapmakla adam yerine konmuyordu ki... Eðer konsaydý, ortalýkta adamdan geçilmezdi. Þu çiftlikte bile doðru dürüst adam yoktu. Çiftlik sahibine (babasýna) yaranmak için yað çekenler, yaltaklananlar, gammazlayanlar az mýydý. Bu yüzden çiftlikte çalýþanlarýn çoðunu sevmiyordu, sevemiyordu. Bir kaç kiþi hariç... Tennur ablayý çok seviyordu. O baþkaydý, hem de bambaþka. Kaç kiþi çýkardý onun gibi? |
|
375
|
|
|
|
|
bu yazdýðýmþiirde ruhumla aklýmla ruhumu birleþtirerek oluþturduðum bir þiirdir |
|
376
|
|
|
|
|
Yediði simidin masada kalan son susamý gibi hissettim. Beni almasý çok kolaydý. Parmaðýný ýslatýp deðmesi yeterliydi. Ben, ne kanatlarý, ne de ayaklarý olmayan bir susamdým onun dünyasýnda. |
|
377
|
|
|
|
|
Ü… Duygusal bir kýzdý, hassas ve kýrýlgandý, kimseye kötü bir söz söylemez, söylenen yerden de uzaklaþýrdý. Yumuþak, nazik davranýþlarýyla herkese kendini sevdirmiþti. Çok anlayýþlýydý. Onun gülümsemesine herkes hayrandý. Çünkü gülümsediði zaman oradan kötü olan her þey uzaklaþýyordu. Bir huzur basýyordu her yeri… |
|
378
|
|
|
|
|
yol üstünde gördüklerimiz vardýr. düþünmeden yaptýklarýmýz vardýr. içinden geçip gittiðimiz hayatlar vardýr.hayatlarýna teðet geçtiklerimiz anýsýna. |
|
379
|
|
|
|
|
“Nasýl ki; bir yýldýz kaybolur, bir karnýn boþluðunda…”
|
|
380
|
|
|
|
|
BÝR ÝNSAN NEDEN ÇOK SEVMESÝNE RAÐMEN ÖMRÜ BOYUNCA HÝÇ DONDURMA YEMEZ... |
|
Anasayfa
