"Yazmak, aslında yazmamak için gösterilen çabanın kağıda dökülmüş halidir." — Franz Kafka (kurgusal)"
"Yazmak, aslında yazmamak için gösterilen çabanın kağıda dökülmüş halidir." — Franz Kafka (kurgusal)"
Bulamıyorum... Her yere baktım ama kaybolmuş. Yine birilerine çaldırdım galiba... Hep böyle oluyor, ne zaman bulsam birileri alıp götürüyor. Ya da ben çok hızlı koşuyorum ve onu bir yerlerde düşürüyorum. Ha pardon, ne mi arıyorum? Kendimi...
Doğru bildiğinizi doğru bir üslupla dile getirmek ve bildiğinizden şaşmamak belki de en güzel görev olsa gerek yoksa nerede Eşref-i mahlûkat olmak nerede biz?
adölesan çağında çazılmış bir yazı... sanırım 'tipik' oçağı yansıtıyor :)
Zor gelmez elbet bir isim verebilmek hayata. Tıpkı doğduğun günün bir anlamı ve paylaşımlara açık bir ismi sahiplendiği gibi. Hayat aslında insana gereken ismi çoktan vermiş olur zamana yenik konumlamalarında.....
Nasıl olurda havalar benim moralime karar verir, bir türlü anlayamam. Hele bir de kişiliğimi yönlendirdiklerinde, artık bir “dur” deme zamanının geldiğini fark ederim... ama... diyemem. Tutsağı olmuş bir şekilde havaların, buluttan parmaklıklara sarılarak bakarım hayata, kendime... Her an değişebilen anlık moralime...
İrade ile korkunun kara delikleri arasındaki ince sınırın aşılıp aşılmadığı ise çoğu zaman acı deneyimlerden sonra ortaya çıkar. Ancak, alınan dersler şimdiye kadar bu tip oluşumları engeleyememiştir. Zira, korkunun kara delikleri kronikleşmiştir.
Hayallerim bile
Romantik kelimeleri sevmiyor artık.
Damıtılmış sevgiler biriktirmiş
Olsam da içimde,
Çiçeklerimi geliştirip büyütmüyor
Sabır bir dervişin azığıdır derdi babam. Ve acele kararlar en büyük felakettir insanoğluna. Dişi kırıldığında bile “Onları affet Allah’ım” diyen bir peygamberin ümmeti için anlamak zor değil…
Sabır…
Bu yol sizin yolunuz, sizde kalanlarla, birlikte yürüyeceğiniz kıpkırmızı, sapsarı yanıyor. Ve o sizin henüz gitmediğiniz yol... Yürüyün cesaretle, o sizin ve sizi bekliyor...
Sakin sessiz köşeme oturmuş, kitabımı okumakta olduğum ve Ciciannenin Genç Türkiye Cumhuriyetinin kurulduğu ilk yıllarda piyanosunun başına geçip, derin bir aşkla bağlı olduğu Rıza Selim Bey ve konuklarına piyano resitalleri verdiği zamanların kıyısında dolaşırken, minik kızımın parmaklarının notalarla buluşmasıyla odaya doluveren eşsiz müzik nağmeleri, beni zaman içinde bir
Toplumun nereye gittiğinden ziyade kendimizin nereye gittiği aslında önemli olan konuşmalar da hep tuhafıma giden bir konu var genellemelerimize hasta oluyorum /
Zaaflarla dolu bir dünyanın girdabında dolanıyorum, nefessiz yürütülüyorum yaşamın köhne kuytu kıyılarında, Ruhum, yaşlanmış, bitkin ve aciz ağır adımların peşine takılmış, maviyle biter adımlarım, gökyüzü mavi, dönüp bakmak istemiyorum çığlığımın kokusu ağır, tarihimin tozlu sayfalarını silmek istememiştim, elim kaydı, sayfalardaki tozun kokusu güzeldi, orda olmak güzeldi, orda olmayan
Minicik geldi bu tam benim kedim dedim hiç belli olmadı somn üç günde sağlıklı bir biçimde vefat etti
küveze koydular vucut ısısı ve bütün dengeleri bir bölümü ya çok yüksek ya çok düşük veteriner kudret bey saat akaşm yedide çağardı sarmışlar bir pakete gittim gömdüm kalamış
Kalemim canlanır ansızın, yazmaya başlar kendiliğinden... Bazen kendimi kalemimin oyuncağı gibi hissediyorum...
Yüzler vardır; hep gülen ışıltılı...Size bir aynadırlar karşınızda...Keder,hüzün, huzur ve sevinç kardeşmiş gibi durur yüzlerinde...Kucaklamak geçer içinizden; yanlarında öylece saatlerce oturmak... Susmaları dinlemektir, konuşmaları onarmak...
