"Roman yazmak, yalan söylemeye başlamanın tek kabul edilebilir yoludur." – Vladimir Nabokov (kurgusal alıntı)"
"Roman yazmak, yalan söylemeye başlamanın tek kabul edilebilir yoludur." – Vladimir Nabokov (kurgusal alıntı)"
Hep, yorumlar üzerine yapıcı çalışmalar. Tekrar üzerine tekrar. Yok olmaya yüz tutmuş bir çiçeği, dik dursun diye boynunu iple bağlamak. İşte bunların hepsi, unutulmuş, alışkın sevgiler. Oysa çoktan ölmüş, beni gömün diye haykıran bedenlerin sevgileri.
Hasretlerimiz düğüm düğüm selamlarda gizlenir ve seher yelleriyle gönderilir yar olan uzak diyarlara.
Selamların en güzeli ile başlar ve selam ile sona erer bütün mektuplar.
Heyhat!.. Ne selamlar ile rahmet dilediğimiz dualarımız, ne de satırlarında sevgi çiçekleri açan mektuplarımız kaldı.
Olmayanlar olması gerekenlermiş... Tek telli bir saz gibiydim ve akorsuzca çalınıyordu hayatım!
İstemesemde zorla dinletiliyordu bana;
Acı bir gülümsemeyle alkışlanıyordu olmayanlar, küçümseniyordu olması gerekenler. Bana göre ise; hiçbirşey olmuyordu.
Uyku gözlerimden akıyordu. Kulağımda, yine seslerin en güzeli, düşe(yazdım) kendimi... Gecenin, garip bir türküsü var. Duymak denilen eylemin, hakkından gelenlerin kulağına çalınıyor. Uyku, düşe sarılmış; gecenin ninnisi ile seyrediyor.
Her savaşın ve her kazanımın yüreğinin işlevselliğini azalttı senin sen dingin denizlerin gülüsün boşver ağlama ha geçer...
(Yüreğinde kanayan yara asla dinmesede)
Hiç düşünmemiştim, yorgun nefesimde seni hissedemeyeceğimi. Oysa ki kayıp bir şehri keşfetmek gibiydin sen. Her basamağın yepyeniydi benim için. Sormuştum seni dağlara, sonra nehirler söylemişti selamını bana. Çiçeklerde arıyordum seni
Geçenlerde bir yazı okudum, bir araştırma sonucu. Diyor ki: “Anadili İngilizce olan,olmayan bilmem ne kadar memlekette yapılan araştırmaya göre İngilizce’deki en güzel sözcük Mother(Anne) imiş.”
Safına gecipte arkasına sıgındıgımız olgu sevgi degil miydi? Pekii ne kazandırdı bize... Acı da olsa bir tecrubeydi demekten baska..! Biliyorum ki uzerimize dogan her yeni gun; yeni bir acı tecrübenin habercisi... Neden mi? Cunki biz sevgiden vazgecmiyoru
“bir yanım seviyorsan gitme tehdidin de,
seviyorsan kal diyemiyor dilsiz yüreğim...”
Uçuruma giden yolda yavaş yavaş korkak adımlarla ilerliyordum
Bir ses,bir nefes yeterdi beni geri döndürmeye
Sağıma baktım,soluma baktım kımse yok
Gökyüzü gri.. etrafta boynunu bükmüş ağaçlar birer birer düşen yapraklarıyla vedalaşıyordu
Güneş batarken ortaya çıkan o eşsiz ahengi ve muhteşemliği başınızı omzuna koyarak anlatabileceğiniz bir dostunuz olmasaydı, o muhteşem gün batımından ne haz duyardınız? Dostunuzla gökyüzüne bakarken gördüğünüz kuşa, umutlarınızı yükleseniz ve beraberce u
Yasamak sevmekse eger, sevmek bir tutkuysa, tutku bir amaç, amaç paylaşmaksa eger, her zaman yüreğimde ve her zaman dualarımdasın..Ayrılıp veda edenlere; yani herkese....
