Namaz! diyor Alemlerin Efendisi: Gözümün nuru, bana dünyanýzdan sevdirilen üç þeyden biri ve mü’minin miracý. Ýnsanlarýn ahrette sorguya çekilecekleri ilk þey ve devam ediyor Sevgili: eðer ki kiþinin namazý tam çýkarsa ne alâ eðer namazý eksik çýkarsa o zaman onun hesabý zordur.
“Namaz gözümün nuru” ifadesini hayretle okuyorum. Namaz nasýl göz nuru olur aklým pek almýyor yada ermiyor. Kendi göz nurlarýmý bir düþününce hayretim daha da artýyor açýkçasý. Çünkü namaz asla benim göz nurlarým arasýnda yoktu, girmesini de hiç düþünmemiþtim aslýnda çünkü namaz göz nuru olmak bir tarafa aksine sýrtýmdaki yüktü, bir an önce kýlýp aradan çýkaracaðým boynumun borcuydu sadece. Farz bir ameldi ve yapmam gerekiyordu, hepsi buydu namazla aramýzdaki baðýn.
Kýlanlarýn çoðu da bu þekilde kýlýyordu maalesef. Kýlmayanlarýnsa elbette ki kendilerince haklý bahaneleri vardý; kimisi çok yoðundu vakit bulamýyordu namaza, kimisi iþ yerinde kýlamýyordu, kimisiyle okul engeline takýlmýþtý. Yahut ta baþka baþka sebepler girmiþti namazla araya. Nihayetinde vardý herkesin bir bahanesi.
Namaz gerçekten de çok mu vakit alýyordu ki vakit bulunamýyordu onun için? Üstelik saatlerce dizileri ve maçlarý seyretmeye, bilgisayar baþýnda saatlerimizi harcamaya devam ede ede söylüyorduk bunu. Yahut ta çok az zamanýmýzýn olduðu anlarda namazdan olmaktansa en azýndan farzlarýný kýlmayý neden akýl edemiyorduk ki? Namaz öylesine önemli bir amel ki; her halükarda yeter ki kýlalým diye Rabbimiz kolaylýklar da tanýmýþ. Ýþte biz bunlarý neden araþtýrýp öðrenmek yerine “kýlamýyorum” diyerek sözde kolaya kaçýp kendimizi ateþe attýk.
Peki, çok yoðun olduðumuzu söylerken vicdanýmýz hiç mi sýzlamadý? Baþkalarý hadi bir kenara kendimizi kandýrmaya gönlümüz nasýl razý oldu? Günün en uzun namazý 20 dakikamýzý alýrken bu 20 dakika gözümüzde neden bu kadar büyüdü?
Neden bu kadar umursamaz baktýk biz Efendimizin gözüne nur olmuþ namaza? Neden hep O’na ümmet olmanýn gururuyla yaþarken O’nun en sevdiði ameli hayatýmýza almadýk? Neden hep dualarýmýzda O’nun þefaatini dilerken, secdelerimizle yakýnlýk kurmadýk O’nun la? “neden”lerimiz daha da çoðalabilir ama tüm bu nedenlerin tek bir cevabý var. Çünkü biz namazýn kýymetini bilemedik ve hep nefis engeline takýldýk.
Efendimiz demiþti ya hani: namaz kiþinin sorguya çekileceði ilk þey diye; o halde namazý baraj sorusu olarak ta düþünebiliriz. Baraj sorularýnýn önemini zaten biliriz hepimiz. Kaderimizi belirlerler. Ve namazda bizim kaderimizi belirler, o halde kurtarýcýmýz diyebiliriz namaza yada can dostumuz.
Can dostum ifadesi yakýþtý bence namaza; nede olsa hayatýmýzda o varsa tabiri caizse “torpilliyizdir” Rabbimizin katýnda. Ama unutulmamasý gereken gerçeklerden biri de þu tabi ki; “vay o namaz kýlanlarýn haline ki; onlar kýldýklarý namazdan gafildirler.” (maun suresi)
Gaflete, gösteriþe düþmeden kýlýnan namaz can dosttur. Ýhlasla samimiyetle kýlýnan namaz can dosttur ve bizi kötülüklerden, çirkin iþlerden alýkoyan namaz can dosttur ve bizi arirette iþte o namaz kurtaracaktýr.
Çok yoðun olduðu için namaz kýlamayanlara son bir söz dizelerden geliyor.
Ýstiyorsun ki cennet ayaðýna gelsin hem de beleþ
Sen dünyanýn iþini bitirmeden dünya senin iþini bitirir be kardeþ!