Hiçbir zaman hissedip de anlayamayacaðýn hisler içinde yüreðim. Ben sevilmek derdindeyim, sen iþte bunu çözemedin. Her an aklýnda olmak en kalabalýk anýnda bile ruhunu sarmak telaþýndayým. O en kalabalýðýnda bir benim yokluðumdan sýkýlmaný, “keþke o da olsaydý” diye içinden geçmeyi isterdim. Oysa sen sadece boþ zamanlarýnda düþünme hevesindesin beni, yüreðinden el ayak çekilince geleyim ve hiç þikâyet etmeyeyim istiyorsun.
Yok … Yok… Yok…
Böyle deðildi hayallerim. Mesafeleri yenmeliydi sevgim, duymasaydýn bir iki saat sesimi merak etmeliydin beni.
Hayallerimin aþký hayallerde yaþanmamalý, sýyrýlýp düþlerden kanýma karýþmalý, ruhumu ýsýtmalý. Kurtarmalý beni paranoyak düþüncelerimin ellerinden. Þüphem olmamalý aþka dair.

Bilmiyorum söylemiþmiydim sana, zordur benimle olmak, zordur beni sevip sevgime sahip çýkmak. Aþkýn en deli dolu halini, en saf ve günahsýz halini yaþamak isterim, belki kimilerine göre çocukluktur ama ben nazlanmak isterim, nazýmý çek nazýný çekeyim isterim. Dedim ya ben söylemeden sen düþün beni isterim. Çok seveyim, çok sevileyim. Yaðmurlarda yürüyelim, sen bana sarýl bende sana, sen bana þiirler yaz ben de sana. Gözlerimizin içinde dünyayý bulalým ve birbirimizle yeniden dünyaya gelelim isterim. Zor gerçekten benim sevgim, bana katlanmak zor anlayacaðýn. Bilmiyorum þimdi sende kaçar mýsýn, yoksa hayallerimin aþkýný yaþatmak için yanýmda kalýr mýsýn…