Bir uçurumun kenarýnda dikilmekteydim
Hayattaki son adýmýmý atmak üzereydim
Birden bir el hissettim kolumda
Ama o eli daha önce görmemiþtim
O elle bütünleþti vücudum anýnda
O elin elimle de bütünleþmesini istedim
Ama dönüp bakamadým arkama
O elin sahibini hala göremedim
Önemli olan görmek deðilmiþ ama
Bunu geç de olsa öðrendim
Senin elini nasýl kolumda hissettiysem
Ruhunu da ruhumda hissettim
Gözlerime kazýnmýþ resimlerdeki seni
Kendi bedenimden öte bedenim haline getirdim
Baktýðým her yerde seni görmüyorum
Çünkü senin gözünle bakýyorum
Duyduðum her sesi senin sesin sanmýyorum
Çünkü senin kulaklarýnla duyuyorum
Attýðým her adýmda sana gelmiyorum
Çünkü senin adýmlarýnla yürüyorum
Sen beni tamamen fethettin
Burçlarýma kendi resmini diktin
Durma koy yeni þehrinin adýný
Bekletme sana tabi olan tek kiþilik halkýný
Baþkent gibi hayatýnýn merkezinde miyim
Yoksa bir kasaba gibi kýyýda köþede miyim
Bir metropol gibi her daimlik miyim
Yoksa bir kýyý þehri gibi tek mevsimlik miyim
Ýstanbul gibi hep seninle miyim
Ankara gibi sadece bir resimde miyim
Sen düþünedururken ben söyleyeyim
Artýk bundan sonra ben "sen"im
Sen "ben"i istediðin cümlede kullan ama
Ben "ben"in anlamýný çoktan yitirdim
Bundan sonra hep "sen"i seviyorum
Hep "Sen"i cümle içinde kullanýyorum
Bir de "sen"likten bir adým öteye gidip
"Senin" olmak istiyorum