Bir denizin yosun kokusunda çýrpýndý gönlüm
Bir kuþun kanadýna takýldý ömrüm
Bir kurþun adýna vuruldum öldüm dersem
Hüznümü anlar mý kimse

Bir gökyüzünden düþen yaðmur damlasýnda gördüm gözlerini
Bir bahar ayýndaki çið damlasý söyledi bana sözlerini
Bir kahýr çayýndaki düþen yaprak gibiydi saçlarý dersem
Güzelliðini görür mü kimse

Ben okyanuslarda kaybolmuþ karaya bile vuramayan bir balýktým
Ben kuþun kanadýnda bilinmez bir diyara giden bir yaratýktým
Ben düþün adýna gerçeði hep satandým dersem
Beni tanýr mý kimse

Ben o gidince yeþil martýlarýn bulunduðu yerde kaldým
Denizin mavi kaldýðý yerden haberini aldým
Ama kaldýðým yerde deniz turuncusundan da aldým desem
Beni anlar mý kimse
Senden sonraki beni görür mü kimse
Acýmý tanýr mý kimse

Ama seni kaybedince hiçbir þeyim kalmadý
Her þeyimi kaybedince gözyaþým durmadý
Hüznüm gözyaþýmla beslenip dallandý budaklandý
Duygularým sözlerim sensiz daha basit kaldý
Kayboluþum ise daha karmaþýk bir hal aldý dersem
Belki sen anlarsýn beni
Belki de herhangi biri
O zaman benim yerime aðlar mý kimse
Tekrar varlýðýný saðlar mý kimse
Ama sen benim yerime aðlama
Gel de benimle birlikte aðla
Varlýðýný benden uzakta saðlama
Gel de benimle birlikte saðla
O zaman benim yerime aðlayan her kimse
Tekrar varlýðýný saðlayan her kimse
Aðlamasýn gülsün artýk bizimle
Kendi varlýðýný da saðlasýn bizimle