sabah gülünden daha çok
büyüyen, serpilen yanak,
hiç bir vazo sahiplenmiyor.

dudaklar, bütün gün
sevgilinin öpüþleriyle oynaþmýþ,
baþka derdi yok o andan beri,
zarar görmeyecek bundan namusu.

bütün yorgunluðuna karþýn
insana zulmeden dudaklar,
giyinip soyunmasý,
en yalýn çýplaklýðý.

gözler ki oynatýyor yerinden
komþunun hazinesini,
güneþ gibi yüzleri,
bu, onun kendi zerafeti.

mücevherle donanmýþ bukleleri,
açýklamalý hemen bunu,
onun için bu
acaba ne kadar deðerli ?

mücevherlerin avare gününü,
uysallaþtýran kimin güneþi,
kendi parlak gölgesinde oynaþýyor.

oradaki her bir yakut,
ya da kendini gösteren inci,
kendi utancý, gözyaþý oluyor.

iyice sakinleþmiþ yürek,
ki daha bir asil, zarif,
aþk, uzun tutuyor okunu.

gözler, torbasý okla dolu,
aþký baðýþlýyor,
ama sahip olduðundan
çok azýný veriyor.

kaný, ýsýtýyor güneþleri,
henüz öðretiyor týlsýmýný,
zarar görmeyecek bundan namusu.

utanmalar, parlatýyor
günahsýz sandýðýný,
ya da aþk alevidir içindeki
o çok sýcak þey.

zevkler, itiraf ediyor,
hanýmefendinin faziletini,
ama baþka ucu yok tutulacak.

korkular, saf ve uçuk,
utangaç gelin gibiyken geceleyin,
ilk kez haklý çýkmayý arzuluyor damat.

çabuk uçup gider gözyaþlarý,
beyhudedir, onlar uçup giden
kýzlýðýn gözyaþlarýdýr.

günler, sanki ödünç alýnmýþ gibiler,
güzel yarýnla hiç ilgisi yok,
çoktan tükenmiþ bir gecenin kederi.

günler, karanlýða karþýn,
açýk fikirler gibi ýþýðýn yordamýyla,
gece gündüz, yirmidört saat.

geceler, olduðu kadar tatlýlar,
aþýklarýn oynaþý kýsalttý onu,
sen büyüdün, gün kayboldu.

yaþam, cesareti var henüz
sona kadar gitmeye,
ama geri döndüðünde,
merhaba dostum ! diyebilmekte.

ey Sidney'in saðnaklarý,
tatlý bir nutuk gibi,
onun gücüdür eski kýþlarýn
baþýný çiçeklerle taçlandýran.

yumuþak ipeksi saatler,
açýyor güneþ, gölgeli çardaklar,
onun üstünde çatýk kaþlar.

her ne kadar zevk,
günün alnýný parlatýrsa,
indirir gecenin kanatlarýný.

iþte onun bu tablo,
sahibi Doða'dýr, budur onun adý,
zevki ve süsü, ayýbýdýr.

onun aþýrý yaltaklanmasý
nakýþ ve þiiredir,
danýþmaný, kendi faziletidir.

istiyorum deðerli servetini,
belki giderir zavallýlýðýný,
arzularýný, evet istiyorum,
fazlasýný deðil.

eðer ayrýmýndaysa Zaman,
onun parlak kaþlarýnýn,
yeminimden çelenk yapacaðým.

onun þu cumbalarý üzerine,
kuruyorum yakýn umutlarýmý,
ganimet olacak bu,
onun güncel öðünmelerine.

cesareti olabilir,
bu çizgiyi görmek istiyorum,
fazlasýný aramýyorum,
aradýðým O !

iþte O, burada !
heyhat ! soyunuyorum, giyiniyorum,
arzularým sanki bulutsu bir sýfat.

eðlenebilir belki bununla,
meziyeti, cesaret verebilir
bunu kullanmaya,
ama alçakgönüllülüðü
inkârýna neden olabilir.

bunun kadar deðerli olan,
hakkýndan gelebilir mi acaba
yüksekten uçan arzularým,
onu öpücüklere boðmaya kararlýyým.

izin ver ona ey Ýhtiþam !
senden önce uçsun düþlerim,
benim masalým, onun öyküsü ol.




Richard Crashaw