Her sabah yaptýðým gibi erken kalkmýþ, bir fincan kahvemi içip bakkalýma koþmuþtum. Kapýmý açtýðýmda da gazetemin zemine býrakýlmýþ olduðunu görerek sevinmiþtim. Gazeteyi içeri býrakýp kendimi sokaða attým. Kapýcý, benden de erken geliyor..ona da seviniyorum ama hýnzýrý yakalayamadýðým için sigara ve Colamý almak bana düþüyor. Gece geç saatlere kadar sigara elde internette koþuþturmak yorduðu için sabah, sokaða atýyorum kendimi. Temiz ya da kirli ne olursa çekiyorum Ýstanbul havasýný ciðerlerime.. Günde iki paket sigara içiyorsanýz bunun ne anlama geldiðini bilirsiniz . Bakkala bu kadar erken koþmamýn iki nedeni var. Bir kapýcýyý sabah sabah yakalayamýyorum iki yakalasam da kýyamýyorum bir kez daha onu geri göndermeye!
Pencerenin tülünü araladýðýmda hava, yine bulutluydu. Yine, bahar gelmemiþ, dedim. Meteoroloji de akþam, saðnak geçiþli yaðmurdan söz etmedi mi ? Bu yüzden sokaða her çýkýþýmda ya bir kazak ya bir süveter alýyorum sýrtýma sonra da terliyor ve de Ýstanbulun havasýna sövgülerle dönüyorum eve. Sanki bu þehrin havasýný, suyunu bilmiyor muþum gibi !
Bakkala giderken birþey dikkatimi çekti...sonunda ! Yahu ben, bunu nasýl görmedim diye hayýflandým.
Evlerimiz, þimdi bildiðiniz gibi oniki, ondört katlý. Eski evler, tarihe karýþtý. Ama bizim apartmanýn hemen yanýndan baþlayarak sokaðýn sonuna kadar uzanan, bahçeli tam dört ev var. Bunlarý her sabah bakkala giderken Kâbeyi tavaf eder gibi izliyorum, gözlüyorum. Ýkisi çocuk yuvasý, bahçelerinde erik, kiraz, dut aðaçlarý..hâlâ bu aðaçlar, insaný þaþýrtacak kadar zinde ve yeþil..öyle duruyorlar. Ýnadýna her yaz, meyva da veriyorlar.
Dördüncü ve son evin sahibine þapka çýkarýyorum..her önünden geçiþimde. Çünkü geçen yýl; o banka cüzdanlarý þiþkin, adamlarýna " Hey bakýn bakalým, nerde o eski yýkýlacak evlerden kaldý? " diyen müteahhitlere inat evini yeniden restore ettirdi, yeniden yarattý. Hani nasýl desem, Ýngilterenin o eski Viktorya Dönemi mâlikânelerine benzetti. Bahçeye, aðaçlarýn altýna da herhalde ruhunu okþayacak küçük heykelcikler koydurttu. Ne de iyi yaptý ! Sabahlarý önünden geçerken Yedi Cüceleri, Pamuk Prensesi ben de selamlýyorum. Bir de aðzýndaki küçük torbasýnda bebek getirmiþ leyleði ! Beni asýl imrendirip kýskandýran bunlar deðil. Evin hemen yanýndaki koca ceviz aðacý. Birgün kapýlarýný çalýp " Ya birkaç ceviz verin ya da birlikte toplayalým ! " demekten kendimi alamayacaðým.
Baþa dönelim yine..sabah bakkala giderken bakýp da göremediðim ancak dönüþte ayýrdýna vardýðým, sonra da yüz kere hayýflandýðým, kendi kendime gülerek " Eeee.. iþte bunu görse görse senin gibi Ýstanbulun son dinozorlarýndan biri görürdü ! " dedirten olay, çocuk yuvasýnýn bahçesinden sokaða taþan dut aðacýydý. Aaa.. bu da ne ? Bugün ayýn kaçý yahu? Mayýs'ýn 23'ü iþte !
Dutlar olmuþ ve sokaða dökülmüþtü. Ben, bunu iki gündür görüyor ve pas geçiyordum ha ! Durup bir daha düþündüm. Pekiyi dedim.. bizim Fatih'deki eski evin bahçesinde ne zaman olurdu da dut yerdik biz ? Tabiii yaaa! Tam bu mevsimde! Mayýsýn sonunda , okullar tatil olmadan , son yazýlý sýnava hazýrlanýrken bahçede... pýt..pýt.. iki dut, düþüverirdi kafama.
Bakkaldan sigaramý alýp dönerken kaldýrýma düþmüþ dutlarý gördüm, ziyan oluyorlardý yerde. Utanmasam eðilip avuçlarýmý dolduracaktým ki diðer komþu evin bahçesinde iki kýz, birer ucundan tuttuklarý çarþafý germiþler, annelerinin dut aðacýný silkelemesini bekliyorlardý.
Doða böyledir iþte! Zamanýný iyi bilir...ne bir gün erken gelir, ne de bir gün geç kalýr!
Ýstanbula bahar geç gelir ! diyen o eski ihtiyarlarý düþünüp güldüm. Bir de çöp bidonuna tünemiþ nafakasýný arayan tekir kediye.
Kedilerin bahardan haberi var mý ? bilmiyorum.