gözüm saatte, Zühal'i bekliyorum,
-kaç kez Zühal dedim, seslendim-
her genç kýz gibi nazlý, alýmlý ve ürkekti,
biraz sonra çýkmasý gerek dedim,
beþ çaylarý gibi sýcaktý sevgilim,
kapýya çýkýnca saçýnýn perçemini kývýracak,
adet üzre rol yapacaktý,
ve yalnýzca bir kez bakarak bana,
deliye çevirmek için beni,
yüreðimi aðzýma getirerek
kapýmýn önünden týpký bir kuðu gibi
süzülerek geçip gidecekti.

sevda delisi olduðumu bilse,
bilse ki yedi yirmi dört nöbetindeyim,
kapýlarda, pencerede, her köþede,
bir gün okulun önüne gidiyorum,
bir baþka gün akasyanýn altýnda
bekçi gibi dikiliyorum.
beklemenin kitabýný yazdým diyebilirim,
saatim, hep Zühal'e ayarlý,
gece yatarken Zühal'e kuruyorum saatleri.

evlerinin tam karþýsýnda bir kunduracý var,
sýrf onun yüzünden, yüzünü görebilmek adýna
kalýba nasýl çekilirse ayakkabýnýn sayasý,
tek tek dolanarak nasýl çivilenirse
çarmýha gerilir gibi o deri,
üç gün sürmedi, çabuk öðrendim.
aþk acýsý çeker gibi çektim deriyi kalýba,
bir çift kösele lazýmdý tabanýna
en saðlamýndan,
manda gönü olsun dedim,
üþenmedim çarþýya gittim,
Macar köselesi aldým.
son iþ, dikiþ için oluk açmaya
kalmýþtý köseleye,
zor gelirse kolayý var dedim,
gönder çocukla çarþýya, makinaya.
sonunda zanaatkâr olup çýkmýþtým
sevda okulundan.

nedir ölçüsü sevdanýn, derecesi nedir?
her boyaya boyandým, her kalýba girdim,
imzasýz mektuplar yazdým günaþýrý,
postacý oldum, kapýsýný çaldým,
yetmedi baloncu oldum,
balonla doldurdum balkonunu.
babasý, kapýmý çaldý, þikayetçi oldu,
üç kez sordum dedi, sevmiyormuþ seni,
sana bu kýzdan hayýr yok,
yol yakýnken vazgeç dedi.
cevabým, taþ gibi sert oldu,
ne halin varsa gör dedi,
dönüp arkasýný gitti.
durur muyum hiç, seslendim arkasýndan,
sevda benim dedim üç kez,
Sevda benim! Size ne!