Aðlamak istediðim birkaç þey var.
Sanýrým Erdem bugün benden baskýn.
Sessiz çýðlýklar asttý sabah.

O kendine “Deli” diyor,
bense aþk.

Kalbim dönüyor sanýrým aþkým düþtü.
Artýk biz diye bir þey yoktur kaderimde.

Sadece “B-i-z”.Bir gün eðer kapýmýn önünden tesadüfen geçecek olursan ve beni “Öldü mü?” diye merak edersen kapýyý üç kez týklat yoksa açmam.
Diðer zamanlarda kimseye açmýyorum kapýmý.
Ölüm kapýmý çalarsa diye korkuyorum seni görmeden.

Yýldýzlar bize uzak olduklarý için güzel gözükürler.
Toplayýp koysam eline kapatýrsýn.
Sende benim yýldýzýmsýn elime almaya deðil bakmaya kýyamýyorum.
Elime almak mý?
Kendi katilim olmak istemiyorum.

Þimdi yine seni arayacaðým.
Bilmediðim adreslerde, bilmediðim sokaklarda kaybolacaðým.
Evet, biliyorum yýldýzlara ulaþmak imkânsýz.

Ben zaten ulaþmak istemiyorum, uðrunda ölmek istiyorum.
Erdem deli gömleði giydirilmiþ gibi.
Yine seni sayýkladý sanýrým rüyasýnda seni görmüþ.

Ona senin öldüðünü söyledim.
Bana kalbini göstererek aþkýnýn kalbinde can çekiþtiðini söyledi.
Ya gel bu kalbe suni teneffüs yap ya da býrak kalbime giden,
içinde seni taþýyan tüm damarlarýmý kesip intihar edeceðim.