(Hayallerini dýþarýda býrak üzerinden kilitle,

Unutma bu gece çok soðuk olacak…)

Beklenmedik bir yaz yaðmuruydun.
Yanlýþ zamanda geldin.
Islanmaya takatim kalmadý.
Anlamlý cümleler dahi beni taþýmýyor artýk.
Yüküm aðýr, batýyorum.
Bir türlü baþlayamadýðým yazýmý sende bitirmek istiyordum, olmadý.

Senin tanýdýðýn Erdem çoktan intihar etmiþti.
Beklide sen benim Pamuk Prensesim, bende senin Beyaz Atlý Prensin olacaktým.
Bu kadar saf ve çocuksuydu düþlerimiz.
Ama olmadý, çocukluðuma ver.
“Yaðmurda ýslanalým” dedim, gelmedin. Yoksa yaðmur mu gecikmiþti. Y a da biz yaðmuru çoktan kaçýrdýk…

Beklentilerimiz sonunda doðurdu.
Fakat kimse mutlu deðil.
Bu doðumun bizi yakýnlaþtýracaðýný sanýyordum, yanýlmýþým!
Keþke önceden kürtaj yaptýrsaydýk hayallerimize.
Ansýzýn geldiðin gibi ansýzýn gittin.
Bense kaldým, kansýzým.
Þimdi baþka bedenlerde aramalýyým kendimi.
Bir çocuk gibi kýrgýným.
Yapmadýðým bir resmin anlamsýz çizgileri olarak geçeceksin tarihe.
Sert ve yumuþak sonbaharda son yapraðýný döken son aðacým oldun.
Ýkimizde köþeye çekilip hayatýn bize sunduðu senaryoyu izledik.
Uzun metrajlý bir mutsuzluk vardý sen yoktun,
ben yoktum aþk yoktu çünkü oynuyorduk…
Bir zaman geçmeli aradan, hayatýmýzdan çalmadan aramýzdaki soðuk hava dinmeli.
Kendi filmimizi yazar kendimiz yönetiriz içinde sen ve aþk olur ve gerçek oluruz.