Vazgeçilmeze nazýr.
Yaþamýn burcunda hak edilmeye layýk.
Kýsa cümleler kalbimle anlamdaþ.
Bir nefeslik caným var bakma gözlerime.
Ne yazýk ki acýya kalp aðrýsýnýn tatsýz durumu. Hoþ cümleler deðil biliyorum.
Yeni bir duygu, yeni bir paragraf mý?
Hayýr.
Yeni bir kalp, yeni bir sevgili mi?
Sende kaybolmayý özledim.
Elim yalnýz kalem tutar.
Duygularým ancak seni yansýtýr.
Sende kaybolmalýyým.
Ýnsanýn mutlak hazin sonu ölmek.
Sende ölmeliyim.

Aþkýn soðuk, kalbimiz titrek.
Bir doktor bulmalý, her derde deva her acýdýðýnda ona gitmeli her yangýnda…
Bu bendeki hangi yangýnýn külü bilmiyorum.
Doktor koþ! Bir damla aþk at üzerime ne olursun.
Bir doktorum olmalý ve bir göz kýrpýþý bir damla olup sürdürmemeli.


Her yönden sormalý, sarhoþ olmalýyým.
Aþkýna! Deyip kadeh kaldýrmalýyýz.
Nedensiz sevmek, sevmek için sevmek.
Bir kâðýdý doldurmak için yazmak deðil, yazmak için yazmak.
Sebepsiz terk ediþlerim oldu.
Sebepsiz sevmelerim gibi.
Sevmelerim güneþin doðulu kadar gerçek ve güçlüydü.
Üzerini örttüler.

Ama bilmiyorlar ki güneþ üþümez, ancak ýsýtýr.
Þimdi soracaksýn “Sana kim güneþ yetkisi verdi?” peki ya size kim dünya olma yetkisini kazandýrdý? Üþümelerinde bir sonu vardýr.
Ýnanýyorum, gerçekten inanýyorum.
”Fakat sevmelerinde bir sonu vardýr.”
yalanýna bir türlü inanamýyorum.
Hala bekliyorum bir damla için doktor!
Hadi tamam sevmek güvercinin kanadýnda da peki ya ayrýlýk…

Bulup ayrýlýðý katledene ölümsüz sevgi vaat etmeli.
Ne acýlardan geçtik.
Ne yaðmurlar ne karlar.
Fakat yine sana geldik.
Her þeye son ver dedim ya kaybolmaya ve bulunmamaya.
Ancak seni görünce nutkum tutkunlaþýyor.
Seni sevmek tomurcuk bir gülü bir nefeste çekip ciðerlerimde hissetmek gibi.
Sevgine benzetme yapmak terbiyesizlik biliyorum, özür dilerim.

Yeterinde uzun bir gece sevmelere karþýt. Yaralarým daim derin. En ufak bir meltem kanatmaya yetiyor ýlýk ýlýk sen akýyorsun tutamýyorum. Özür dilerim.

(Bir yazarýn duygu mezarlýðý.)
(Gözleri kör etmeli peki ya kalpler.)(Aþkýn zirvesinden vazgeçilmeze kuþbakýþý.
Ýmza; sen.)