Daha dün gibi..

Bugün düþündüm de ne kadar zaman geçmiþ ve ne kadar az unutmuþum seni. Ne kadar az silebilmiþim hatýralarýný ve daha dün koynumdaymýþsýn gibi hala tenin kokuyor tenim. Ellerin daha dün terletiyordu ellerimi hala avuçlarýmda elinin teri ve kazaðýma düþen kahverengi saçlarýn. Daha dün yanýmdaydýn sanki, dün öpüyordun dudaklarýmý ve dudak kenarýmda hala içtiðin kahvenin kokusu ve gözlerimde sana sarýlýrken boþalan yaþlar, hala taze dünkü sarýlýþlar. Daha dün ellerinle yemek yaptýn ve ben yedim, sýcak kahveyi ayný fincandan yudumladýk ve ben konyak içtim sen beni uzun uzun öptün. Bütün gece tenime dokundun ve ben ürperdim gidecekmisin diye düþündüm ve bugün yoksun oysa ne çok zaman geçmiþ. Daha dün gibi herþey taptaze, gece ýsýtýrken battaniye bedenini, sokulmalarýn sessiz ve sevecen bir þekilde aþktan baþka ne çaðrýþtýrýrdý ki, gözlerim kapanan gözlerine odaklanýrken nerden bilebilirdim bunca yýl geçeceðini ve yokluðunda ezik bir hale geleceðimi. Daha dün bölüþtük ekmeði ve ellerinden içtim hastayken sýcak çorbaný, daha dün en güzel þarkýda aðlayýp ayný nakaratlarý beraber söyledik; ‘en güzel aþk zor olandýr’ diye en zor olaný yaþadýk –ki en zoru yokluðunda mýrýldanmakmýþ meðer en hakiki kelimeleri.
Bugün düþündüm de ne kadar zaman geçmiþ ve ne kadar çok sevmiþim seni, zamana inat ne kadar hasretmiþim kokuna, gitmelerine raðmen dönüþüne ve her defasýnda kalbimde kalýþýna. Her gece koynumda yatýrmýþým seni, her gece kokun kokuma karýþmýþ ve özlem dolmuþ içim ve daha dün gibi nefesin nefesime karýþmýþ hala benimsin içimdesin gibi. Daha dün gibi uzun uzun öpüþlerin ve sarýlýþýn tüm bedenime, kopmayýþýn ve aðlayýþýn gözyaþlarýn yüzümde. Daha dün gibi seviþmelerimiz ve birbirimize verdiðimiz sözler, tenimizin kutsallýðý üzerine ettiðimiz yeminler ve seni sevmenin yaþattýðý muhteþem mevsimler.
Daha dün gibi herþey..

                              Saraç.. 12/01/09