Ardýna kadar açýk kapý..
Ardýna kadar açýk kapýdan girmeni beklediðim geceler, çok eskilerden kalma anýlar ve hatýralar içinde yaþadýklarýmýz, aþk denilen acýnýn yaþattýðý zamansýz ve mekansýz med cezirler. Gidiþinle kayboldu birçok þey, felaketim oldu gidiþin ve sýrýlsýklam yokoluþum sensiz gemiler gürültüsünde bir vapur gölgesinde. Çaresiz ve sessiz aðlamalar eþliðinde ezik bir kedi mýrýltýsý deðildi hayatýmýzýn akýþý. Karanlýk gölgeler beslerken hayatýmýzda, rüyalar eski huzuru ve günahlarý bir anda silip süpürürken anladým; yoksun artýk ve uzak. Ýklimler renk vermezken topraða ve kurak bir sevda yangýnýna bürünürken insanlar, gidiþine baðladým belki de birçok felaketi ve içimdeki hezeyaný. Aslolan sevgi ve nefret kardeþliðinden sonra çýkagelebilmen ve eskiye dönebilme umudu içimdeki sesin yankýsý. Kimseler silemezken gözyaþlarýnýn ýslak masumiyetini ve ýsýtamazken bedeninin bana ait sýcaklýðýný vatanýmýza yani yataðýmýza, hayatýmýza dönmen umudu günahlarým kadar esir almýþken bedenimi farkettim; yokluðun karanlýk gecelerin yýldýzsýz zamaný ve yokluðun lal bir çocuðun zamansýz aðlamasý. Haykýrýþlar ve durmadan aðlamalar ve sözler, yerli yersiz adýnýn tekrarlannmasý beynimde ve film þeridi saatlerinde gelen yüz biçiminin sahne sahne terkralanmasý. Kimliði meçhul insanlar besler gibi hayatýmda, gizli ve sersefil yaþarken, yokluðunda varlýðýný farketmek acý ve hüzün dolu saatlerin esaretinde sana ait bir cümle geçerken içimde, bildiðim en güzel dua ismin ve seni sevmenin bana verdiði ilahi mutluluk. Hayatýn acý yaný deðildi belkide seni sevdiren yaný, seni özleten yaný da deðil. Seni her durumun yarattýðý felaket zamanlarýnýn renkli þeker tadýnda severken sigara izmaritine benzeyen bir surata dönüþmek zavallý ve acý. Her halukarda sevilen sen ve her halukarda özlenen sen bilmen gerek; gerekli olan sendin ve þimdi hayallenen sen. Kendi dilimde seni sevmek gibi bir ütopyam vardý, kendi dilimde þarkýlar söylemek gibi. Ve tutamadýðým zamanlar sonucu akan giden mutluluklar arta kalaný sadece ve sadece farklý bir sevme þekli heybemde. Dönmeni beklediðim sessiz ve zamansýz günlerin en acý yaný da yokluðunda yaþadýðým zamanýn sevimsiz ve bereketsiz bir hayal süresi olmasý idi. Beklerken dönüþünü inanýlmaz bir fikir zenginliðine kaplanýrken ruhum, bütün vücudum beynim olurken anlýyorum seni ve yokluðundaki fakirliðimi. Aþk denilen acý veya adý her ne ise edebiyat içinde, bana yaþattýðý yokluðunda bekleyiþ ve çaresiz bir hiçlik. Çocuklar gibi sabýrsýz bekleyiþler sonucu beklenen umut güneþin doðmasýyla yerini karamsar bir pir`e býrakýrken anladým; yokluðun hayatýmýn gerçek çirkin zamanlarýnýn baþlangýcý.
Sensiz bir uykunun bana davetsiz geldiðini hatýrlamam hiçbir vakit. Gecelerin ard arda gelip gitmesi ve uykuya davet gönderen gözlerimin kapanamamasý ve geliþinle renklerecek bir çift fener misali sönük ve çaresiz biçare haldeyken düþündüm; ela gözlerinde ve kahve saçlarýnda býraktýðým uykularýmýn sahibi gecelerimi ve rüyalarýmý, bana kalan ise sadece kabuslarý yokluðunun. Çukurunu býraktýðýn yastýða baþ koyamamam ve kokunu býraktýðýn sol tarafa geçemem bu yüzdendir sanýrým.
     Gidiþini anlýyamadýðým zamanlar oldu belli belirsiz gözlerimde renk kalmadýðý zamanlar ve sorguladýðým duvarlar ve þehir ve deniz ve renkler, inanýlmaz acýlar eþliðinde kitaplar arasýnda aradým gidiþine ait sebepleri. Günahlarým ve üstüne bastýðýn bedenim ayný kýymete binerken, yokluðuna alýþmak gibi bir yalana alýþamadým henüz. Gidebildiðim kadar uzak yerlere giderken aklýma gelen sorularýn yanýtlarý hep deðiþken ve uç durumlardayken sorglardým beynimde; sebebini ve mevsimin gidiþinin. Hatýrladýðým bir yaz akþamýydý terkediþin, günlerden salýydý sanýrým ve hala anlýyamadýðým neden kar yaðdýrdýðýydý o felaket zamanýnýn. Affetmek gibi bir hissiyata kapýlmadým hiçbir vakit ve unutmak da ayný zamanda. Hatýralar içinde yaþatýrken seni ve varlýðýmda nefes almaný saðlarken; hayallerken gülümsemeni ve beni öpmeye doyamadýðýn saatleri.. þiir gibi þarký gibi sözlerini ezber ederken anladým; bana ait diðer bir parçam olduðunu.
Ardýna kadar açýk kapýdan girmeni beklediðim gecelerde, acýlar içinde döndüðüm zamanlarda bile, dua ederken varlýðýný korumasý için Tanrý`ya aldýðým her acýnýn sana verdiðim aþka dair sancýlar olduðuna inanýrken, hayallemek mutlu ederdi yüreðimi. Aslý sen iken kalbimin kendisi ve sahibi sen iken, sesi sen iken günahlarýma yeni bir sayfa açarken farkýna vardým; kýzgýn zamanlarýn bize yaþattýðý acýlarýn toplamýydý ayrýlýk. Gidiþinle anladým ne yazýk, dönüþsüz bir yola çýktýðýmýzý. Ardýna kadar açýk kapýma bakarken düþündüm; gelmeni bekleyen kapý dahil kimse inanmýyor dönüþüne.

24/05/08 erbil 02:10