Sensizlik nasýl yaþlanýr sevgilim?
Daha kaç kez yelkovan-akrebin etrafýnda döner;
Ve kaç kelebek-intihar eder ay ýþýðýnda, söyler misin?
(biraz hayal yakýþmaz mý bu aþka/ yoksa nasýl yaþarým seni)
Çok yazdým sevgilim, seni görmeyen þairler var yüreðimde,
Dört bir yandan saldýrýyorlar/ korkma! Mürekkebi bende bu aþkýn,
Yazamaz öyle her þair seni… Bilmezler ki-çünkü önemsemezler hiç!
Oysa bir tek seven yazar sevdiðine en güzel þiirleri…
(yokluðun unutturmuyor varlýðýný/senin yokluðun bile zaten bir varlýk)

—Oysa ne günler peþinde karþýladým acýnýn en keskin saatlerini

/benliklerin gerçek sahibi varmýdýr? -“ben” olmayý becerebilmiþ yüreklerin susmuþ halinde yazýlmaz mý gerçek sevgilerin anýt tarihi… Kaç sevgiliye yazýlýr ve kaç sevgili en zor zamanlarda bu kadar “ben” olur… Bir cennet koþusudur bu, yýðýlmýþ sahte aþklarýn yarý yolda tükenip yok olduðu... Sadece “ben” olduðum için bu sýrrý yaþýyorum; sayende sevgilim anlaþýlmaz yazýlar yazýyorum… Seni öyle deðil; senin de bildiðin gibi seviyorum… Zaten bu yüzden ben “sen” doluyum. Sýrf bu yüzden “cennetimsin”,sevdiðimsin; hala yüreðimdeki en güzel yerin sahibisin/

—Oysa ne düþler peþinde ýsýrdým acýnýn en tatlý yerini

Sensizlik bir baþka yaþanýyor sevgilim
Bir güneþ batýyor sonralarý gökkuþaðý aðlýyor…
Bazen yýldýzlar ismini kazýyor; uçurum gülleri “sen” kokuyor,
Çok sonralarý ise mezar taþlarý “ben” oluyor/dayanamýyorum…
(biliyor musun, senin için aðladýðýma çok seviniyorum)
Ýçimde bir hayat doðuyor ismi biraz “sen” gibi,
Biraz dediðime bakma sen, senin olduðun birazlarý seviyorum ben,
Zaten sen doluyum, biraz anlamsýz kalýyor sensizliðinde…
(en çok senin olduðu her þeyi seviyorum/ sensizlikte olsa)


(aslýnda sevgilim! Sensizliði yaþayamadýðým içindir ki; her þiirde “sen” varsýn)


Emre onbey