“Varsýn bir kelebeðin ömrüne sýðsýn sevdamýz,
Saadetin sükutuyla gözlerine baktýðým,
O bir gün bir ömür deðil mi sevgili ? “

     Yürek kanatan acýlarýn vardý sýnýrlý sevmelerin kucaðýnda… Karanlýklarý ilmikliyordun ürkek geleceðine… Hep eksiktin, hep yarým, hep yoksulluklar satýrlarýnda… Olabildiðince ýssýz yüreðin bir kadir kýymet bilmeze rehin… Ýsteyip yapamadýklarýnýn, gece piþmanlýklarýnýn hüznü vardý gönlünde… Yasaklý ateþler yanarken gecelerinde ayazda kalmýþtý kirpiklerin… Sana gelen yollarda bitkin kaç ayak izi vardý bilmiyorum… O ayak izlerini unutturmaktý dileðim…

     Gece yarýsýný geçmiþti saatler yýldýzlarý gökyüzüne serdiðimde… Sevmeleri bilen yüreðinin týkanmasýna çareler arýyorduk… Verilmiþ sadakalarýn mý vardý bilmiyorum ama akýyordum gönlüne, ak yüreðimle… Gökyüzündeki sana çevirmiþtim gözlerimi, ýþýðýmdan nasiplenmeliydin… Cesaretsiz savaþamazdýn korkularýnla, cesaretindim… Ben (u)mutlu sense mutsuz bakardýn yýldýzlara… Sana geldim sevgili, kirletilmiþ hecelerini temizleyip, yumrukladýðýn satýrlarýnýn hýncý olmaya geldim… Sabahlarýna yakýn düþerken nefesim, kaleminle didik didik ettiðin yüreðini ellerime býrak hadi… Aþina olduðum umutsuz gözlerine hayat ýþýklarýmý nöbetçi býraktým ben… Bundan gayrý aynaya her baktýðýnda umudum yansýyacak yüzüne…

Yüreðim,

     Takvimlere bakmadan soldu saçlarým, uzadý senli gecelere… Sonbahar sýzýlarý yüreðimi kanatýrken; gözlerime doðan güneþim, senli günlerim daha bir kýymetli artýk… Yanan her gecenin ardýndan nefesinle buðulanmýþ camýna adýmý yazýyorsan, o günüm daha umutlu… Ne olur, her gündoðumu adýmý yaz sabahlarýna, ne olur bir güneþli sabah daha… Gecelere uzayan saçlarým güneþe karýþsýn… Kelebek kanatlarýmdan çekilsin yaðmur dolu kara bulutlar… Güneþin kýymetini bir ben bilirim ateþten gömleðimle, narin kanatlarýmla seni yaþamak için ölmem gerekir sevgili…

     Her damlada solarým nedensiz… Her damlada sana kavuþmanýn acý özlemiyle ve seni sevmenin tatlý raksý ile ölürüm sevgili… Her nefesinde doðarým hayata… Biçareyim… Uçamam… Kan kýrmýzý kanatlarýmla direnirken damlalara, yalnýzlýðým çaðlarken bir yaþam þansý ver bana… Karanlýklar ezerken yüreðini, yaralarýnda ben kanayayým býrak, akýp giden hayatta nur yüzlü yoldaþýn olayým… Gözlerimde ýþýklý ellerinle getirdiðin cennet aydýnlýðý, dilimizde sevda þarkýlarý meçhul bir sona doðru güle oynaya gidelim…

Sevdam,

     Gölgesinde serinlediðim kirpiklerin aþkýna, her sabah bana açýlsýn gözlerin… Beni sevdiðin için böyle ölümsüz olmalý mecnun yüreðin, seni sevdiðim için açmalý Leyla gibi çiçeklerim… Sýrf küçük bir kýz sakladým diye içimde, sýrf “biz” olduk diye kopmalý kýyamet… Binlerce kez sönsek de býrakmalýyýz kendimizi ateþlere… Yanarken yak dünden razý olan gönlümü…

Evvelin olamadým affet; buna inat öncesiz, hesapsýz, sorgusuz, korkusuzca ebediyete kadar sev beni… Rüzgarýma kapýl, vuslatýn habercisi olsun sonbahar yaðmurlarý… Uðurla bensiz geçen yýllarýný… Göm yalnýzlýðýný… Çorak topraklarýn ýslanýrken yaðmurumla yeniden doð, gülüþlerimdeki gamzeli güller sana armaðan olsun… Ýyi ki doðdun sevgili… Ömrünün kaçýncý sayfasýndayým bilmiyorum ama yýrt at benden önceki sayfalarý, yitip bitenlerden, mazinin karanlýk hatýralarýndan kurtul… Ben varken gayrý ölüm iliþemez sana, adýný heceledim dört mevsime nefesimle, hece hece yaþatacaðým seni korkma… Gürül gürül ak hayata…

Bir avuç bilyeye özensin bir elin, diðer elinde rengarenk balonlar… Yüreðinde bir gurbet kuþu sakla sen, dilindeki yarým kalan þarký nakaratlarýný tamamlarým ben neþeyle…

Yeminim,

     Aðustos’un ateþini giydim bak, gönül ülkeni ateþe vermeye geliyorum… Yüreðimle heceledim adýný mevsimlere, daha uzun yaþa diye… Sende gir ansýzýn düþlerime, “gece gözlerin”le… Yanýmda kal, canýmda kal… Sýrtýndaki býçaklara, kaçýrdýðýn trenlere aldýrýþ etme artýk ben varým bak… Deli kýz türkülerimin sevdalý bekçisi, susma konuþ… Ana kucaðý gibi sýcak, baba öðüdü gibi dosdoðru severim seni, naif bir kelebek gibi… Bittiðin yerden baþlarým sana, doymak için… Günlerden ne, aylardan hangisindeyiz diye sormadan… Saçýmdaki aklara aldýrmadan, ,incitmeden, yormadan…

     Hadi sende beni dinle þimdi… Annenin çeyiz sandýðýnda sakladýðýn þiirlerini savur sevdamýn duruluðuna… Gözlerimden çaldýðýn haritalarla fethetsin gönlümü sevda askerlerin… Gitmelerin korkularýný biriktiren yüreðini yýka, tortusu kalmasýn acýlarýn… Sen galip çýk bu savaþtan… Kýsmetime düþ… Yüreklerimiz virane olsa da, uzak mutluluklar olsa da aklýmýzda, umutlarýmýz ayný olmalý yarýna dair… Umudun teknesinde yol alýrken yarýnlara, sabýr taþlarýný sök at yüreðinden hadi… Sevdalý denizlerinin dalgasýyým ben… Tek þahidimiz olurken martýlar, günahlarýmýn teklifsiz kefili olmalý yüreðin… Gam yurdunu terk et, karanlýklarýný boðmaya gidiyoruz sevgili… Lisaný sevda olan ülkeye vardýðýmýzda, tüm dileklerimizden vazgeçip kaderimizi deðiþtirmeye yeminler edeceðiz…

     Sözlerim bitti þimdi sevgili bir sözüm daha kalmadý söylenecek… Her þeyi söyledim de, yine seni anlatamadý aciz sözcüklerim… Hangi söze sýðarsýn sen yüreðimin yeminli sevdasý… Anlatamasam da sen anla, hele içini bir yokla, benimkisi sadece bir hatýrlatma…

Sýrtladým senli mutluluklarýmý
Baþý dik sevdamla,
Gidiyorum þimdi…
Eyvallah sevgili…
Anla iþte her gidiþim sana,
Canýmý canýna sundum,
Her nefesine kurban oldum
Hakkýný helal et bana…

19/08/2007

Ayþegül TEZCAN