Umut gelirdi ve siyah beyaz bir akþam olurdu benim dünyam. Bahçemdeki çýnar aðacý, gün boyu biriktirdiði kuþlarýn sevinci ile uzanýrdý düþlerime. Gözlerinle söyleþmeye baþladýðýmda ayýþýðý rengiydi gözlerim, saçlarým gecenin karanlýðý kadar siyahtý. Parmak uçlarýna bir öpücük kondurur bana uzatýrdýn, sevinç kokardý o an avuç içlerim. Ellerim ellerin kadar sýcaktý bilesin… Kimsenin bilmediði bir yürekti sol yanýmdaki cennet.

Ýlkbahar kokardý saçlarým seni sevdikçe… Oysa ben berrak bir hüzündüm, baktýðýnda dibi görünen… Nam-ý diðer sonbahar… Hep bir mevsim dururdu aramýzda… Uzansan yaz’a deðer ellerin, kavrulur yaz ateþinde yüreðin benim olamazsýn sevdiðim… Hoyrat bir rüzgarla cesaretlenip tekrar uzanýrken gözlerimdeki hayata, donar ellerin insafsýz ve upuzun kýþ ayazýnda. Ýki umutsuz mevsim birbirini sevse ne olur ki… Günahkar beþinci mevsim olmazdýk… Hey gidi çiçekli bahar, kaç hüzünlü öykü tükenip bitecek kim bilir bu imkansýz bekleyiþler içinde.

Duvara asýlmýþ bir fotoðrafta soluklanýrdý ezberlenmiþ hayat. Yerini yurdunu bulamamýþ mahcup bir sonbahar rüzgarý okþar saçlarýmý. Yýllanmýþ yýldýzlarým gözlerine serilir. Yapraklarý soyunurken dallarým, hayatý sunduðun gözlerime ölüm üflenir. Gözlerinin konuþkanlýðýnda susuyorken düþlerim, sen çiçekleri giyinirsin sevdiðim. Boþunadýr yakarýþlarla geçer zaman, sana gelen yollar kýyamet olur bilirim. Hüzünler damla damla düþtüðünde içime, gecelerin kollarý sarar umutsuz bekleyiþlerimi.

Kaderine sahip çýkarken eskir ayak uçlarýmdaki yapraklarým, hoyrat bir çiçekleniþle göz yaþartan suskularýný bile özlerim ben… “Biz” sevgili, biz koskoca bir yaz’ý, upuzun o kýþý aþamayýz. Yokluðun kaçtýkça güz’lerime, hüzün akar ömrümün yanaklarýndan. Gamzelerime kan sýzarken, her damla beyaz güllerin yapraklarýndaki çið damlasýnda hayat olur. Tepeden týrnaða hüzün basar sancýlý düþlerimi.

“Yanarým gözlerinin önünde alev alev… Söndüremezsin…”

Bilirsin sen iþte…
Geniþ zamanlarým olmadý hiç benim
Dertli yüreðimi hangi rüzgara sarsam bilemedim…

Dar zamanlarda geniþ ihanetlerle yankýlandý þiirlerimin sesi.
Aralanan kapýnýn gýcýrtýsýyla soluyorken bir gül
Kekeme bir güz ufalanýyor hayatýn içinde
Bak da gör artýk… Son-baharým ben
Ýçini kamaþtýran, yüreðini yakan son-umut…
Boþuna olsa da yakarýþlarla geçen zaman
Yokluðun kaçsa da güz’lerime
Hüzün aksa da ömrümün yanaklarýndan
Sana gelen yollar kýyamet olsa da yürürüm yar…

Nisan 2008

Ayþegül TEZCAN