Þu an Dünya’nýn öbür ucunda benden çok farklý, bambaþka bir hayatýn insaný benimle olan randevusuna hazýrlanýyor.
   Görüþmemiz belki bir kelebeðin ömrü kadar kýsa ya da Nuh’un ömrü kadar uzun olacak. Bilinmez. Ama görüþeceðimizi biliyorum. Belki birkaç saniyeliðine göz göze gelmek için, belki birlikte bir ömür yaþamak için, belki de amacý olmayan bir neden için… ama görüþeceðiz. Gözlerimiz buluþacak. Belki tenimiz, dudaklarýmýz, ellerimiz veya bedenimiz sarýlýp koklaþamayacak ama gözlerimiz onlara inat sarmaþ dolaþ olacak.
   Belki beklediðim insan geçen hafta otobüs sýrasýnda beklerken hemen arkamdaydý ya da daha bu sabah kapýmýzýn önünden geçen sarýþýndý. Belki de az önce çarpýþtýðýmýzý ve elinden düþen kitaplarý toplamasýna yardým ettiðim bayandý…
   Zamaný geldiðinde bir þekilde bir araya geleceðiz.
   Belki de buluþma gerçekleþti ama farkýnda olamayacak kadar uzaklarda aradýðým için bulamýyorum.
   Belki de randevuyu kaçýrdým. Hayatýmýn en önemli ve tekrarý olmayan tek randevusunu kaçýrdým. Üstelik bunun farkýnda bile deðilim.
   Ya da bekledim. Hep randevu saatini bekledim. Hatta o anýn geleceðine o kadar emin bir bekleyiþti ki bu, duvarda ki saatin durmuþ olabileceði hiç aklýma gelmedi.
   Acaba ne kadar sürecek bu bekleyiþ? Ne zaman tanýþacaðýz? Bedenlerimiz, kalplerimiz ve ruhlarýmýz ne zaman özlem giderecekler?
   Ne zaman býkacaðýz birbirimizden ve sevgimizden?
   Sonra ilk kavgamýz ne zaman olacak?
   Randevu saatinden sonraki ilk ayrý kalýþýmýz da neler hissedeceðiz. Ayrýlacak mýyýz? Ayrý kalabilecek kadar sevmiþ olacak mýyýz birbirimizi ya da özlemiþ?
   Dayanamayýp yeni bir randevu saatimi belirleyeceðiz?
   Yoksa buluþmamýzdan önceki hayatlarýmýza geri dönüp baþkalarýyla gerçekleþtirilecek yeni randevularý mý bekleyeceðiz?
   Peki sonrakini de bu kadar büyük bir özlem ve sabýrsýzlýkla mý bekleyeceðiz?
   Bedenimiz bu kadar çok isteyecek mi sonrakini?
   Ruhumuz kaynaþýp birleþebilecek mi ruhuyla?
   Yada en önemlisi kalbimiz kabullenebilecek mi onun ardýndan geleni?