Aðlamak istiyorum. Hayata saf bakan gözlerle aðlamak ve yaðmur kadar temiz gözyaþlarý akýtmak istiyorum.
   Temizlenmek istiyorum akan göz yaþlarýmla. Her damla göz yaþýnda ayrý bir kirden arýnmak, o saflýða ulaþmak ve orada kalabilmek için gerekirse sonsuza kadar aðlamak.
   Kalbimin pasýný ancak göz yaþlarým çözecek ve belki yeniden sevebileceðim o zaman.
   Belki aðlayamamak bunaltýyordur bu yorgun bedeni. Ýçimdeki göz yaþlarýdýr nefesimi daraltan, gözlerimi karartan, ve beni hayattan soðutan. Serbest býrakýrsam gözlerimi, çözülür belki sorunlar, dertler, kederler ve tüm bu özlemler.
   Aðlamak kavuþturur mu bizi özlediklerimize? Eðer öyle deðilse neden yüzyýllardýr aðlýyor tüm aþýklar?
Sadece özlem duyduklarý içindir belki?
   Peki ben özlem duyuyor muyum?
   Aðlayamamamýn sebebi hiç bir þeye veya hiç kimseye karþý özlem duymamam olabilir mi?
   Özleyecek kimsem olmadýðý için mi göz yaþlarým akmýyor yada beni özleyecek kimse olmadýðý için? Gözlerimin isyanýmý bu kalbime? Kalbime, hislerime, sevgilerime, özlemlerime, isteklerime… yoksa yalnýzlýðýma mý bu isyan?
Ýnsan yalnýzsa özlemesi gerekir aslýnda bir çok þeyi. Mesela sevebileceði birini.
Ama yalnýz, özlemsiz ve sevgisizse? O zaman aðlamaya gerek kalýyor mu, yada aðlýyor olmanýn bir önemi oluyor mu?
   Önemli mi gerçekten göz yaþlarým.
   Acaba bu kirli halimle beni seven birisi olacak mý? Beni aðlatacak kadar çok seven? Çünkü aðlamadan temizlenip kurtulamam bu kirden ve sevilmeden aðlayamam. Temizlenmem için sevilmem gerekiyor öncelikle ve ayný fedakârlýkla sevmem gerekiyor.
   Belki de sevgidir insaný temizleyen. Göz yaþlarý ciladýr sadece…
   Nefretimden de aðlayabilirim aslýnda. Gözyaþý gözyaþýdýr ne de olsa. Eðer aðlamaksa temizlenmenin þartý, niçin aðladýðýmýn önemi var mý? Nefret duyabilirim mesela beni sevmeyenlere. Üstelik bir sevgili bulmaktansa bir düþman bulmak daha kolaydýr her zaman.
   Ama nefret deðil midir zaten insaný yalnýz býrakan ve beni kirleten de yalnýzlýk deðil miydi? Sahi neydi beni bu kadar kirin içine sokan?
Sevgisizlik, yalnýzlýk, özlemsizlik…
   Belki de hepsinin toplamýdýr üzerimde ki bu siyah leke ve temizlenmenin yolunu buldum galiba.
   Seveceðim.
   Sevdam yaný baþýmdayken bile özlem duyabilecek kadar çok seveceðim hem de. Üstelik öyle bir sevgi olacak ki bu, her nefesimi onun için, onunla beraber, alýp vereceðim bende yaþayan bir “o” olacak en sonunda. Eriyip kaybolacaðým içinde.
Ýþte o zaman yalnýz kalmamýþ olacaðým, bir deðil iki kalbim olmuþ olacak, tekliðimizi ifade eden iki ayrý ruh, iki ayrý kalp, iki ayrý beden olacaðýz.
Ve o gün temizlenmiþ olacaðým.
O güne kadar, her onsuz kalýþým da binlerce damla göz yaþý dökmüþ olacaðým ve bundan daha fazlasý kalbime akmýþ olacak.
   Beni asýl temizleyen gözyaþlarý kalbime akanlar olmuþ olacak ve o zaman gerçekten aðlamanýn deðerini anlamýþ olacaðým…
   Umarým.