Devinimin bu kadar güçlü olacaðýný kestirememiþti kýz. Kaç gün olmuþtu ki karar alalý? Karar alýnýr mýydý, verilir miydi, sýkýldý kýz bu sorudan da, ne anlamsýzdý. Günler mi, asýrlar mý? Yine arasýný telafuz edememiþti iþte. Ya gün vardý ya da asýrlar, aylar ve yýllar hiç olmamýþtý ki. O’nun dediði gibi hayatý ya beyazdý ya da siyah, deðiþtiremedi bunu, hiçbir þeyi deðiþtiremediði ve deðiþtiremeyeceði gibi. Uçlarýndan o kadar sýkýlmýþtý ve nefret etmiþti ki, midesi bulandý, gidip kustu.

Midesi onunla mücadele edeli 2 yýlý geçmiþti. Organý insana cephe alýr mýydý? Organlarýna da mý güvenemeyecekti? Haksýzlýk ettiðini düþündü, iyi dayanmýþtý bedeni ona. Organlarýný gözden geçirdi, bildiklerini tabi ki, bilmediði organlarý vardý, dehþete kapýldý, kendine yabancýlaþma dedikleri bu olmalýydý. En belalýsý olan midesi 2 yýldýr vazgeçmiþti ona tahammül etmeye. Yaþadýðý her þeyi kýzdan önce yaþýyordu sanki. Duygularý midesinde birikmiþ gibiydi. Kusuyor kusuyor bitiremiyordu. Aynaya yanaþtý, aðzýný açtý usulca ve hatta sinsice. Nefes almayý kesti, midesine bakmaya çalýþtý, karanlýktý içerisi. Iþýðý açtý ve tekrar baktý. Sað eliyle üst çenesini, sol eliyle alt çenesi tutarak iyice açtý aðzýný, boðazýný geçti, midesine ulaþtý, elektrik akýmýna tutulmak gibiydi kýzýn refleksi, ellerini yanlara savurup çýðlýða benzer bir ses çýkarmýþtý. Çok korkmuþtu, aynada dehþeti gördü, gözlerindeki dehþet onu daha da korkuttu. Kýz midesinde gördüðüne inanamadý! Onun orda ne iþi olabilirdi ki?! Sakinleþmeye çalýþtý ama imkansýzdý, O’nun orda ne iþi vardý?! Ýstemsiz kusmaya baþlamýþtý iþte yine, aynaya kusmaya baþladý ,yorgun düþmüþtü, bayýlýverdi. Ayýldýðýnda uyandýðýný zannetti. Aðzýndaki tat ona uyanmadýðýný, ayýldýðýný hatýrlattý. Kalktý, kendine baktý, saðlamdý her zamanki gibi. Duþa girdi. Yapamadýðýný yaptý, sýcak suyu hiç açmadan soðuk suyun altýnda durdu. Titredi, çok sürmedi, yine çok üþüdü, çýktý. Düþünmek istemiyordu, erteleme zamanýydý yine. Midesini uzun bir süre daha düþünmeyecekti.

Odasýna döndü, pencerenin açýk kanadýný kapattý, kalýn perdeyi çekti, sakindi, huzuru barýndýrmayan sükunetler çok acý vericiydi ve ne yazýk ki kýz baþka bir sükuneti tanýmlayamamaya baþlayalý çok zaman geçmiþti. Uyumak istedi, yataða girdi, yüz üstü uzandý, kafasýný sola çevirdi, zorlasa da saða döndüremiyordu uyurken. Babasý geldi aklýna, onun sevgisini düþündü, acýsýný düþündü, geçmiþi düþündü, acýlarý üretirken her gün babasý, hep birlikte, en çok acýyý çekenin babasý olduðunu düþündü, babasýna benziyordu, onu artýk anlýyordu. Babasýnýn hayat hakkýndaki benzetmeleri geldi aklýna, o küçük ama huzursuz ve hak etmediði acýlarla boðuþurken, babasý ona sadece hayatýn engebeli olduðunu, düzlükleri olduðu kadar dað ve tepeleri olduðundan bahsetmiþti. Babasý aslýnda hep dað ve tepelerden bahsetmiþti ona, düzlükleri geçivermiþti cümle aralarýnda. Düzlükleri babasý tanýmýyor olmalýydý, ona da öyle söylenmiþti. Hiç görmediði ama varlýðýndan söz edilen coðrafyalarý ancak böyle tarifleyebilmiþti babasý kýza. Ama ne babasý ne de bugün kýz düzlükleri hiç görmemiþti. Kendisi için üzülmekten vazgeçip babasýnýn göremediði düzlükler için acýdý. Baþkasý için üzülmek hep daha can yakýcý oluyordu, her þey de baþkalarý yerine kendi acýlarýnýn farkýna varýp yaþamaya ve düþünmeye baþlamasýyla bu hale gelmiþti zaten. Hata etmiþ olmalýydý ama artýk çok geçti. Babasý üstüne düþünülmesi gereken biriydi. Babasýný tanýmýyordu, babasýný hiç kimse tanýmýyordu. Ne kýz ne annesi ne de bir baþkasý. Babasýnýn kendisini tanýyýp tanýmadýðý ya da bunun üstüne hiç düþünüp düþünmediði üstüne düþündü. Babasýnýn bunu hiç yapmamýþ olmasýný umdu. Sonra çocukluðunu düþündü, o çocukken ve babasý henüz çok gençken yaþadýklarýný, hatýrlayabildiklerini düþündü. Babasýnýn yüzü geldi gözünün önüne, aklýnýn bir yerineydi aslýnda tabi ki, iþte her neyseydi. Kalkýp aynaya bakmak ihtiyacý duydu babasýnýn genç yüzü aklýndan gitmeden, nedenin bilmeden kalktý yataktan, aynaya baktý, kendini gördü, hemen yanýnda da babasýnýn gençliðini. Bunu bildiði için mi kalkýp bakmýþtý bilmiyordu ama ayný yüzdü bunlarýn ikisi, çocuðu olmadýðýna ilk kez þükretti neye ettiðini bile bilmeden. Yataða döndü, kaçtý hýzla aynadan, çocukluðundan, genç babasýndan. Meþrulaþtýrmalar çok kolaylaþmýþtý zamanla, meþrulaþtýrmak anlamaktan mý geçiyordu bilmiyordu ama hiç istemezdi. Hazýr deðildi bütün bunlara ve daha ileri gitmeden durdu. Sola döndü, ellerini göðsünde birleþtirdi, uyudu. Saat öðleden sonranýn baþlarý olmuþtu, mesailer son dilimindeydi dýþarýda, kýzýn ise artýk bir mesaisi yoktu.