Uzun süre sonra tekrar içimden þiirler geçiyor,
Ne zaman konuþsam kusmaktan korktuðum þiirler…
Ama içimden hiçbirisini yazmak gelmiyor.
Lanet olsun ki biliyorum,
Ben o þiirleri defalarca duydum.
Duymaktan öte yaþadým seninle,
Çünkü dizelerimin ortak kafiyesi artýk sen oldun.
Ne zaman kalemi elime alsam,
Baþka bir konuda yazmaya çalýþsam,
Laf dönüp dolaþýp yine seni buluyor.
Oysa ben de hayatýn güzelliðini veyahut çirkinliðini,
Ölümün soðuk yüzünü ya da ölümden sonrasýný,
Karnýmýn tok oluþunda mutlu olmayý öðrenmeyi,
Bir uður böceðini avucuma alýþýmdan mutlu olmayý,
Ya da sararýp düþen yapraklarla hüzünle dolmayý,
Senden baþka her þeyi yazmak istiyorum.
Ama hep güzelliðin hayatýn güzelliðine ve diðerlerinin çirkinliðine,
Sensizliðin soðuk yüzü ölümünkine,
Senden sonrasý ölümden sonrasýna,
Sana açlýðým karnýmýn tok oluþunun mutluluðuna,
Senin avuçlarýmdan kayýþýn avuçlarýmdaki uður böceðine,
Sana dair tek bir þey her þeye baskýn çýkýyor.
Keþke þiirlerime kafiye aramak,
Tüm dizelerimi seninle doldurmak yerine senin benzerini arasaydým,
Arayýp bulsaydým da senden kurtulsaydým.
Dizelerimden seni tek tek atsaydým.
Kalbimi yok pahasýna o benzerine satsaydým.
Yok pahasýna çünkü senin ve senin gibilere asla deðmez,
Biliyorum ama kendime bir türlü itiraf edemiyorum.
Kalbim göðüs kafesimi tokatlayýp susturuyor içimden geçenleri,
Ýçimden geçenleri kendime bile söyleyemiyorum.
Ama tüm kalbimle istiyorum,
Ya seni ya da sensizliði...
Bu araftan kurtulmak istiyorum.
Ben de yapacak hiçbir þey bulamayýnca sýkýlmak,
Sýkýntýdan uyumak istiyorum.
Ama hangi iþi bitirsem asýl mesaim baþlýyor ve
Her boþ anýmda seni düþünüyorum.
Ben seni çok seviyorum ama
Artýk acý çekmek istemiyorum.
O yüzden seni hiç tanýmamýþçasýna unutmak istiyorum.

5 KASIM 2012 00:54