Bahar tüm renklerini, kokularýný, seslerini topladý geldi yine.

Daðlarda eriyen karlarýn sularý, Geyikdere eteklerindeki caddelerin mazgallarýnda þarýldýyor.

Meyve aðaçlarý çiçeðe durdu. Meyveler, çiçeklerin çanak yapraklý rahminde tepinen fetüs sanki. Kokularý çýðlýklarýný yayýyor ortalýða, duyuyorum.

Meþelerin yapraklarý; yumuk, pembemsi tomurcuklardan, týrtýklý yeþil yapraklara dönüþmekte yavaþ yavaþ.

Sokaklardaki diþi kedilerin karný þiþmeye baþladý. Kimbilir kaç erkekten aldýklarý genlerle, renk renk, minicik, melez melez yavrular sunacak doðaya.

Minicik, tüysüz yavrularýný saklayacak yerler arayacaklar yine. Baþ düþmanlarý babalarý olacak çünkü. Anne, yavrusuz kalýnca, çabucak yeniden çiftleþmeye hazýrlansýn diye, buldular mý boðacaklar yavrularý. Anneler, köþe bucak saklayýp koruyacak bebeleri. Bebeler, yürüyüp kendi baþlarýna avlanmayý öðrenene kadar, herkesten, her þeyden saklayacak anne. Güvendiði biriyseniz bile, sürekli yol deðiþtirerek yanýltacak sizi. Yerlerini öðrenmenizi istemeyecek. Önce, belirli saatte, belirli güvenli yerlerde eðitecek onlarý. Yürümeyi, koþmayý, kaçmayý, avlanmayý öðrenecekler. Sonra alýp baþýný gidecek anne. “Baþýnýzýn çaresine bakýn, benim de bir yaþamým var.” diyecek.

Kapkara karga yavrularý... Yerdeki tohumlardan dallara, yine yerlere, yine dallara...

Serçeler... Kýþý atlatmanýn mutluluðuyla uçuþmakta hepsi.

Küçücük renkli sakalar... Geveze þeyler. Þakýmaz onlar. Vik vuik viuk, cik ciuk cik, vuik vik ciuk, viuk cik vik... Durmadan dedikodu mu yapýyorlar ne?

Rengârenk, irice arýkuþlarý... Güzelliklerinin bilincindeler. Çok afililer...

Saksaðanlar da pek konuþkandýr. Ýnsanlarla ve kedilerle dalga geçmeye bayýlýrlar. Kedileri peþlerinden koþturup delirtmeye bayýlýrlar.

Kelebekler, buralarda havanýn biraz daha ýsýnmasýný bekliyor olmalý. Henüz ortada yoklar.

Özgür, deliþmen kýr çiçekleri de fýþkýrdý, yeþil bahar otlarýnýn arasýndan.

Katmer katmer yapraklý sütleðenler, gül taklidi yapsalar da hep yeþil kalacaklar. Yazýk. Oysa nasýl hevesle öykünüyorlar güle.

Sarýyla cilalanmýþ yapraklarýyla saçkýranlar...

Topluiðne baþlý beyaz çiçekleri, ince uzun boyunlarýyla salýnan çobançantalarý, maviþ mügeler, sapsarý lahana çiçekleri, mor mor çiçeklerinden bal akýtan ballýbabalar, morun lacivertle karýþtýðý araptaþaklarý, unutmabeniler...

Papatyalar, öküz gözleri... Bezelye çiçekleri... Mor ebegümeci çiçekleri... Biberiyelerin, arýlarca pek leziz bulunan mor çiçekleri...

Gelincikler elbette... Çocukken topladýðýmýz, annemizin þurup yaptýðý, kara göbekli kýpkýrmýzý gelincikler...

Dört yapraklý yonca arasak mý acaba?

Börtü böcek, çiçek, aðaç, kuþ aþka durdu.

Bahar geldi, doða coþtu. Ama toprakta kuru kalan, yeþermeyen yerler de var. Çiçeklerin açmadýðý.

13.04.2012
Vildan Sevil