Yaðmur durmaksýzýn yaðarken ben keyifle ýslanýyor olmanýn tadýný çýkartýyordum, duraða doðru ilerlerken, hayatý ve bize sunduðu güzelliði görmemekse mümkün deðildi, ama tüm keyfimi kaçýran o siren sesi aslýnda o gerçeðin sesini duyduðumda herzamanki gibi yine ürperdiðimi farkettim , önümde bir cenaze aracý siren çalýp haraket etmekteydi, ve iþte þimdi durup birkez daha nekadar gerçek ve varolduðumu sorgulama vaktidir, o ölen kiþide bir zamanlar nefes alýyordu, yemek yiyordu hayaller kuruyordu, belkide henüz tamamlayamadýðý iþleri vardýr ki bu kimin umurunda sanki,ecel ayrýcalýk tanýmýyor,ve ben o an ölüm gerçeðiyle bir kez daha yüzleþirken buldum kendimi, tamam þuan yürüyorum þuan nefes alýyorum ama ya bir saniye sonra okadar yakýnýmdaki ölüm aslýnda ve okadar yakýnýmýzdaki aslýnda onu es geçip farketmememiz mümkün deðil. cenaze aracý ilerlerken ardý sýra tren misali dizilmiþ araçlarý görebiliyordum hepside o ölen kiþiyi son yolculuðuna uðurlamak için çabalýyordu. kimbilir nekadarda acý içindeydiler. ve duraða vardýðýmda otobüse binmek için araca adýmýmý attýðýmda bir kez daha kalabalýðýn ve otobüsün içerisinin sýcaklýðý dolayýsýyla buðulanmýþ camdan dýþarý bakarken
ve düþüncelere dalmýþ iken buluyordum kendimi, cam buðuluda olsa etrafý süzmek okadar keyifliydiki oysa gün gelecek bu aný bende yaþayamayacaktým benimde bedenim topraða dönüþecekti , o pek kýymetli bedenim gün geçtikçe eriyip bitecekti. ne acý bir durumdur bu. hiç gerçek deðil hemde hiç. el ayak çeksen böyle bir dünyada mümkün deðil az hatayla yoluna devam etsenki yine yolunun biteceði bir nokta olacaktýr mutlaka, ne yapsan ne derece düþünsen nafile ama hayata bir kez geliyorsun onuda hayatýn tadýný çýkar mantýðýyla hareket edersek yada etmiþ olursak þayet tüm bunlar o bildiðimiz günahlara davet eder bizi o yüzden durup düþünmeyide elden býrakmamak gerek, nitekim herkezin toplanýp bir araya geleceði yer belli kýsaca gideceði yer belli bunu göz ardý edenlerde muhtemelen vardýðý yere þoklar içerisinde gidecek olanlardýr muhtemelen, bu iç karartýcý günden sonra ki aslýnda durup bir kez daha düþünmemi saðlayan o gerçekci günü ardýndan þuan nefes alýyor olduðumu bilmek, tüm kötülüklerden uzakta ve içerisinde olmadan baþýmý odama kýsaca evime sokmuþ olmam benim hem sevincim ve hüznümün arasýnda þýkýþýp kalmama sebep oluyor, çünkü biliyorumki þuanda bile ben bu satýrlarý rahat bir þekilde evimde odamda yazar iken dünya ve pislikleriyle boðuþanlarý ve çýkmazda kalanlarý hissedebiliyorum... ve var olan ölüm gerçeðinide biliyorum... üzerinde yürüdüðümüz her yol bizi ulaþmak istediðimiz yere ulaþtýracak diye bir kaide yok !!! attýðýmýz adýmlar ne kadar tedbirli atýlýrsa bizim içinde okadar iyi olur....

...hayata dair kýsa kýsa - Eda Toðaç... þuan varým yarýn var olabileceðimin garantisini ne alabilirim nede verebilirim---