Sýkýlmadan ve çekinmeden söyleyebileceðim tek gerçeðim var o'da ölüm ve sonrasýný bilemediðimiz ötesi.
Þaþýyorum çoðu zaman insanlýðýn türlü türlü hallerine, sahi garantýyemi almýþlardý o cennet bahçelerini. Yada hiç birþeye inanmayarak bir toz bulutu gibi sessizce daðýlýp gideceklerinimi sanmýþlardý. Tüm çýrpýnýþlarýmýz boþa, kendimiz için çok az iyi þey yapýyoruz bu dünyada.

Ölümden sonraki ahiret hayatýný ciddiye almadýðýmýz kesin öyle deðilmi, bu yüzdendi belkide içimizdeki tarif edilemez boþluk hissi. Sizi bilemiyorum, ama sonum, kýsaca ölüm beni endiþelendiriyor, ölüm gerçeði mululuðuma bir gölge gibi düþüyor bu doðru, böylelikle yaþamýn ne kadar manasýz bir þey olduðunu ve ciddi derecede sýnav vermemiz gerektiðini anlýyorum. Gözümün boyanmasýna izin vermiyorum yaþamda, vermekte istemiyorum, çok az aldanýyor ve bu gerçeði iliklerime kadar idrak ediyorum. Kafka'nýn sýkýntýsýda bu deðilmiydi sanki ''ölüm gerçeði'' onu biraz daha iyi tanýyanlar bu gerçeðini görmezden gelemezler. Çizdiði her rota onu ölümle karþýlaþtýrýyordu, bu yüzdendi tüm huzursuzluðu. Sýradan bir ruh sizce o denli dahice, ve farkýndalýkla dolu bir þekilde yazabilirmiydi, kýsaca hissedebilirmiydi. Aslýnda ölüm ve acýydý onu besleyen, kýsaca mutsuzluktu, umutsuzluktu.

Aþaðýladýðýnýz ne çok þey var, kibirlenip büyüklendiðiniz, bu gibi saçmalýklar prim yapmaktaydý çünkü, sizler en basit yolu seçtiniz, kendinizi kaybetmeyi ve mutluluða eriþmeyi, ama sadece bu dünya için geçerliydi seçiminiz. Bir takýmýnýz onu seçti, bir takýmýnýz ise gerçekten düþünmeyi, kýsaca düþündükçe akýl yürüttükçe acý çekmeyi. Tüm saçmalýklarýmýz belkide sonsuz bir hayatý burada bulamamamýzdan kaynaklanýyordur kimbilir. Sizlerin aldanýp oynadýðýnýz oyunlarda devam etmek ve oynamak acý verici geliyor bana. Çünkü bana kalsa tüm bu saçmalýklarýn içerisinde yer almazdým. Belkide almamalýyým. Allah ile olmak istiyorum sadece, ona yönelmek, ona sýðýnmak, onun istediði doðrultuda bir kul olmak, asaletimi, birikimimi, bilgimi, ilerleyiþimi, umutlarýmý, yenilenmemi, hiç birþeyimi kaybetmeden üstelik ona yönelmek. Ne kadarda zorluyor bu beni, çevre faktörü, insanlarýn ilerleyiþi,sizden beklentileri, yer almazsan toplumun en tenha yerine itiliþini, yabancýlaþmayý, hatta bir uzaylý gibi yol almayý.

Ölümün olduðu yerde yaþam denilen sahte rüyaya dalmakta zorluk çekmiyorum lakin, ben sonsuza kadar mýþýl mýþýl rahatlýkla uyuyanlardan biri de deðilim. Her dakika uyanýþlardayým. Gözlerim açýk, duyularým daima keskin, meal arama faaliyetini ise hiç bitirmeyenim. Sadece yol alýyorum yaþamda,belki yoldaþlýk edeceðim birilerine, keþke insanlar biraz daha manevi açýdan yaþamýþ ve o gerçeði tam olarak kavrayabilmiþ olsalardý. Ýþte o zaman huzur içerisinde doðru ve gerçekten istediðim bir biçimde yaþardým hayatý...


Denemeler
Yazan-
Minimalist Yazar- Þair- Edibe Toðaç

http://sayfamdakalancumleler.blogspot.com.tr/
https://www.youtube.com/watch?v=zaIUnBdV18c