fakat nereye atsam adýmlarýmý kalabalýk
çok fazla bir þey beklemez sakladýðým uykularým
aldýðým her dost yaþlý ve narin
aldýðým nefes biraz toz duman ve kirli
sesimi çýkarsam anlamaz tavýrlar
yorgun ve ölgün, anlamaktan uzak
muðlak bir sessiz uzaklardan
katlanmak bir yana senle olmaz

kýrýlsa bacaklarým sana koþarken

ölgün bakýþlar, ölgün yolculuklar
gittiysem senden bunlar bana müstehak
daha fazlasý kimsesiz bir ela göz
anlatmaktan yorulan nasýrlar
ondan uzaklaþtýkça artan merkezkaç kuvveti
uykum geldikçe gözlerime bakarým

siperin arkasýnda bir mermi sesi

saçlarýndan inen yaþ benim paydam
hadi aðla da çay koyayým
konuþtuktan sonra kendini dinleyen
ufuðu kaplayan bu bulutun maviliði
yeni doðan bir ruhun çýðlýðý
gerginlik biraz da arta kalan

bu narkotik özünde yolculuk nedenidir.