henüz tanýmlanamayan o kadar çok sendrom var ki, duysanýz þaþarsýnýz. ama bunlarýn üstünde bir þemsiye var kimselerin farketmediði, farketmek istemediði, asýl mesele orada, asýl þaþýrtan dünya orada.

elleriniz kalemi tuttuðuda, çoðu zaman ne yazacaðýný bilenlerdenseniz, bu yazý size uygun olmayabilir, çünkü; önceden ne yazacaðýnýzý biliyorsanýz, duygularýnýzý yönlendirmiþsniz demektir, burada yazýlanlar ilginizi çekmeyecektir. yazýsýnýn baþlýðýný atýp, daha sonra boþluklarý dolduruyorsanýz, daha yakýnsýnýz bu yazýnýn yazarýna. çünkü böyle yazýlan yazýlar insaný daha fazla yansýtýr.

yazý sadece yazaný deðil, yazýlaný da yansýtýr ve bu gözden kaçýrýlýr. okuyan sadece kendi penceresinden görür yazýyý ve bu yazarlara yapýlan en büyük haksýzlýktýr, yazar çoðu zaman sizi anlatmak için yazmaz, kendini anlatma çabasý içindedir. daha çok sizi anlatan yazýlara ilgi gösteriyorsanýz, bu sizin, kendinizi tanýmlamaktan kaçtýðýnýzýn bir iþaretidir. ama bunu da okuyanlar görmez, görmek istemez kaçarlar. aynadan kaçar her insan ve hep en güzel anlarýnda geçer ayna karþýsýnda. en kötü anlarýnda ayna karþýsýna geçenler realistlerdir. çoðu insan sürrealisttir. olmayan þeyi, daha doðrusu olmasý mümkün olmayacak þeyi hayal ederek yaþarlar. ama söylendiðimde hayallerimi öldürme derler, o zaman þöyle bir soru var onlar için: senin hayallerin ne kadar temiz? kimse cevap vermez, veremez, vermek istemez bu soruya. umutlarýmý öldürme der her zaman. umutlarýnýzýn ölü doðmasý benim suçum deðil. bu yüzden çevremdekiler terketi beni, ama kaybeden olmadým ben hiçbir zaman, hiçbir zaman uzanamayacaðým hayaller kurmadým, kaybetmeyi sevmediðimden deðil, kaybetmeyi bilmediðimden.

sürekli kazandýðýmdan ilerlediðim sanýlmasýn, sadece yediðim gollere karþý kayýtsýzlýðýmdan kaynaklanýyor bu. görmezden gelmek deðil, görmezden gelirsen kendini kandýrýsýn, aynaya baktýðýnda arkanda, aðlarýnda duran toplarý görmezsin, karþý aðlarý görürsün, bir yanýlsamayý yani. ayna sendromundan muzdarip insanlar da önlerini göremezler, sadece yediklerini görürler. çoðu zaman orada takýlýp kalýrlar aynanýn karþýsýnda, ve yýðýlýr kalýrlar önünde boy aynasýnýn. yanýlsamalarýnýn esiri olurlar, ve yedikleri ilk golde hayattan umudunu keserler, bitkisel hayata girerler. birileri onlarý çýkarana kadar da öyle kalýrlar. bireyselleþememesinin acýsýdýr bu. baþkasýna muhtaç olmak. ve yitip giden hayallerinin yerine yenilerini koyamamaktýr, ilk yenilgide yaralarýnýzý saracak, hayallerinizi belli bir düzleme oturtacak insanlar ararsýnýz, onlarla birleþtirip hayallerinizi bir derece daha küçültürsünüz. onlarýn da ulaþýlamayacak olduðunun farkýnda olarak, ama asla ulaþmaya çalýþmayarak kendinizi kandýrarak.

ayna sendromundan kendi baþýna sað çýkanlar, ölüme bir kez çok yaklaþmýþ insanlardýr, ve yaklaþtýklarýnda beyaz deðil, kýrmýzý ýþýk görenlerdir. daha sonra hayata karþý nötrleþirler, zamandan kazanýyorum, sözü ile örneklendirilebilir. seni öldüren þeyden fayda saðladýðýný düþünmek gayet marjinal bir durumdur. zamaný halk arasýnda bir iþe yaramayan ama hesabýna artý iþlenmiþ þeyler için kullanýr. marjinal faydacýdýr biraz. ayna sendromundan sað çýkanlarla, diðerleri arasýndaki asýl fark budur; biri onu öldürenden yararlanabilir, diðeri iþini kolaylaþtýrýr. zamaný sabitlemektir ayna sendromundan çýkmak, mutluyken de, hüzünlüyken de zamanýn kontrolünü elinde tutmaktýr.

benim bir hikayem vardý

- amat...
(01:25):
evet
dikkat ettiysen
baþýn arkasýndaki kýrmýzý
günahlarý simgeler
(01:26):
bu daha çok bana benziyor aslýnda

- anlat biraz
(01:27):
insanýn kalbi
suya benzer
sürekli dalgalý
ve kafasýnýn içi bilinmez
(01:28):
o yüzden bir simge konmamýþ
ve kollarý sürüngen gibidir
beyin olmadan yapamaz
ama beyin de onlarsýz olamaz
hayaller karmaþýk ve hepsi farklý renkli kaðýtlardýr
(01:29):
ve gözler
ne kadar yorgunsan o kadar morarýr
göz torbalarý içine akýttýðýn yaþlarý simgleer
vücudun aþþaðýsý önemli deðildir
ve göbek baðýný da reddersin yalnzýsan
(01:30):
uzun bir boyun; geriden bakmaktýr hayata
önündeki insanlarý aþmak için kullanýrsýn
tam ortasýndasýndýr yaþarken
yaþamýn ve ölümün
(01:31):
yalnýzlýðýn ve aþkýn
ve ellerin topraða bakar
gözlerin ileri
kafan yamuksa eðer
dünyada birþeyleri düzeltmediðindedir
(01:32):
tam ortasýndasýndýr her zaman
suyun ve ateþin
iki kat arþýn tam ortasýnda
melek ve þeytanýn arasýnda
duygularýnýn yitip gider çoðu zaman
(01:33):
toplarsýn onlarý kahverengiye çalan topraktan
toplarsýn ki
hayallerinin yeþerdiðini kimse görmesin
senden baþka kimse sahip olmasýn ona
ve diþlerinin sadece üstü gözükür,
alt taraf biçimsizdir çünkü
(01:34):
ve arkadaþlarý atmak hayatýndan
zihninde oluþan parazitleri engellemektir
her þeye raðmen
ve aramamak zor
insan tek yaratýlamamýþsa
(01:35):
ademin kaburgasýndan olan havva
ya da ademin kalbinden havva
fark yok aralarýnda
bitti.