Bir sonbahar ikindisi, sahilde, ayaktasýn
Þehirden, insanlardan, seslerden uzaktasýn
Saçlarýný savuruyor derya deniz bir meltem
Yüzlerce tel parçasý kaçýyor o gül ensenden
Yarýya kadar batmýþ ayaklarýn kumlara
Dalgalar devleþiyor vurmadan kayalara
Damlalar doðuyor alaca taþlarýn rahminde
Onlar da birer birer denizden mi kaçýyor ne
Üþüþüyorlar yuva bilip, ýlýk ayaklarýna
Bir üþüme çýkýyor taze bacaklarýna
Nerden baþlasa kalbin, nasýl anlatsa onu
Uðruna takvimleri nasýl soldurduðunu
Ýlk kez burada görmüþtün içindeki sancýyý
Görür müsün bir daha o hissiz yabancýyý
Büyülemiþti seni gözü kirpiði kaþý,
Ruhunu okþamýþtý yeþil, ince bakýþý
O içten sözleriyle gönlüne ilk temasý
Silivermiþti birden gönlündeki o pasý
Aþka açtý yüreðin, sevdaya muhtaç belki
Sormuþtun yüreðine o da sever miydi ki
Adý anýlýnca bile gönlün þaha kalkardý
Bilal deyince biri içinden aþk akardý
Güzel temennilerle hayli oyalandýnýz
Gelmezdi aklýnýza siz de bir yalandýnýz
Bir gün sesi yok oldu ardýndan da nefesi
Ýçine kalbini koyup kilitledi kafesi
Ah, o tuzlu damlalar gözlerine dizildi
Þu gariban haline dünya devran üzüldü
Attý gitti ruhunu o masmavi sulara
Çaresiz yelken açtý bilinmez ufuklara
Deniz mi dalgalý yoksa gönlündeki derya mý
Ask bir rüya mý yoksa üç beþ acý lahza mý?!