1. BÖLÜM

Gece her zamankinden daha soðuk gibiydi sanki. Gözyaþlarý sýkýntýlý zamanlarýnda her zaman akan damlalar deðil, adeta gözyaþý bezlerinden acýyla çýkartýlan birer cam parçasý gibiydi. Baþucundaki kitabýnýn arasýndaki ayraç ise uzun zamandýr sayfa deðiþtirmemiþti. O da týpký birkaç gündür Handan gibi hayatýný durgun bir þekilde yaþýyordu. Evet… Handan’ýn þu yaný baþýndaki kitabýnýn arasýndaki ayraçtan bir farký kalmamýþtý.
Gece her zamankinden çok daha soðuktu; çünkü kocasý yanýnda yatmýyordu. Gözyaþlarý gözlerinden her çýkýþýnda Handan’a acý veriyordu; çünkü suçu biraz da kendisinde hissediyordu, ama bundan emin olamazdý. Kendini suçlamamalýydý.
Son bir kez çekmecenin üzerinde duran siyah çerçeveli gelin-damat fotoðrafýna baktý. Gelinin elinde kýrmýzý gül demeti vardý. Damadýn elinde ise çok farklý bir þey… Daima hayatýnda arzuladýðý o sýcaklýk, samimiyet, sevgi ve aþk vardý. Gelinin eliydi elindeki… Gözlerinden ise masum bir mutluluk ýþýðý saçýlýyordu. Handan’ýn uyumadan önce son dikkat ettiði þey bu ýþýltýydý… Rüyalarýna dalmadan önce onun ýþýltýsýna, hayat sevgisine ne kadar baðlý olduðunu fark etti