(Bir sabahýn körü günlerden ne bilmiyorum)


Acýmýyorum artýk kendime kelimelerle. Güçsüz parmaklarýma inat son kez yazýyorum.



Sana ya da bir baþkasýna deðil yazdýklarým. Üstün(ünüz)e alýnmayýn. Bu sefer oturdum kendime yazýyorum.



Kelimeler benim kölem. Ben baðlayabilirim onlarý birbirine. Yorgun kelimeleri ben daðýtabilirim, ben bitirebilirim bir yazýyý en güzel yerinde, (seni) en güzel ben yazabilirim. Ama dedim ya acýmýyorum artýk kendime kelimelerle.



-ki son kez aþk’ý yazýyorum bu gece.



‘aþk’

tatmadýðým acý, sadece gülüyorum içimden, derinden bir yerden samimice.



Acýmýyorum artýk kendime kelimelerle. Güçsüz parmaklarýma inat son kez yazýyorum.



Ve artýk



ej kärlek…

[aþk yok]

Çiðdem Taþ