11. Mektup

Ýç dünyamda kan revan içinde yaþarken, zamanýn usul usul yaþlandýran kanununa boyun eðiyorum. Sensiz, sessiz ve kimsesiz. Sen gittiðinden günden beri gönül dünyama kara elbiseler giydirdim. Hülyalarýma karalarý baðladým. Ne varsa beni mutlu edecek, hepsini býrakýp terk ettim. Güzelliðe ait ne varsa, bilmem ki nerelere attým. Ya sen diye sorsam, ah bir sorsam sana sen ne haldesin, buldun mu mutluluðu diye? Bir gün hayatýn bir yerinde karþýlaþsak kim bilir dönüp bakmazsýn bile. Kim bilir, belki de bana ait bir gönül baðýn kalmamýþtýr. Kim bilir belki de çoktan koparým atmýþsýndýr beni yüreðinden. Kim bilir koþarak sarýlýp boynuma saatlerce aðlardýn. Kim bilir beklide yüzünde bir allýk içerisinde baþýný öne eðip, bir an dahi durup bakmadan çeker giderdin. Huyundur çekip gitmek. Oysa ki ben, hala seni en derinden…
Sevginin bir yüzü de görmesen de sevmekmiþ. Yüzünü görmeden, sesini duymadan sevmek. Gelmeyeceðini bile bile beklemekmiþ. Ýçin için yanýp, yaþlý gözlerle yollara bakýp seni gözlemekmiþ. Sevmek ah sevmek. Býkmadan usanmadan hayale sarýlmak ve özlemekmiþ. Hep sen, dert içinde sen, dert getiren sen, hayal sen, umut sen, umutsuzluk sen. Hep sen, tek sen, bir sen, sen iþte sen, sen, sen…
Saksýda ha öldü ha ölecek bir çiçeðe bakýyorum. Taze yeni dikilmiþ bir çiçek. Ama ilgi ve þefkat olmayýnca, emek olmayýnca çaresizce ölümü bekliyor sanki. Kaç günlüktü sanki çiçeðim. Ama soluyor iþte. Týpký benim gibi. Bitkininde insanýn da can damarý emek vermektir ya sevdiðim. Emek olmayýnca, o emeðe sevgi katýlmayýnca usul usul ölüyor her varlýk… Hatýrýmdan çýkaramadýðým sevdiðim, bir gün gelir de doya doya hasret giderip, çile dolu kara günleri hiç acýmadan ezip çiðner unutur muyuz ki? bilmem. Unutulmaz dediðim bu kara günlerimi atar mýyým gönül dünyamdan. Þimdi bildiðim inandýðým bir þey var ki, düþünmesi dahi acý veriyor insana. Ben ömür boyu senin hasretinle yaþayýp sana hasret mi gideceðim bu dünyadan? Zaman bu daha neleri getirir bilmem. Bir beni sana götürmez, birde seni bana getirmeyecek. Her hasretli özlemli bekleyiþ huzurlu bir sonla bitmiyormuþ meðer. Acýlar içinde sürünüp acýlar içinde yok olup biteceðim iþte. Sen dahi bilmeden, sen görmeden bitecek bu çekilmez hayat. Zaman akla hayale sýðmayan acýlarý, mutluluklarý sunuyor insana. Kim bilir benim için daha neleri neleri getirecek.
Ah bir bilsen bir görsen ne haldeyim. Kendi haline mahkum ettiðin, sevdana mahkum olduðum bu evrende, söz geçiremediðim gönlümle bir baþýma her gün kavga içinde, her gün huzursuz yaþýyorum. Bitmez mi bu büyük kavga, bitmez mi kendimle olan savaþým. Kimin neyin savaþý ki bu? Laftan sözden anlamayan baðrý yanýk gönlüm ,felaha erer mi bilmem. Ýçimi yakan, kavuran, bu ince hastalýk gibi göðsümde taþýdýðým bu yürek yarasýna gün gelirde þifa bulur muyum?
Sen. Ve sen sevdiðim. Derdine düþtüðüm, uðruna deli divane olduðum, inceden inceye düþünüp kederler icat ettiðim. Sende derinden derine düþünüp üzülür müsün ki, sevdanýn deðerini bilemedim deyip dövünür müsün þimdi? Artýk bitti o övündüðüm günler. Þimdi zaman dövündüðüm günlere demir attý. Gönlümü nasýl hoþ tutayým ki. Yara benim dert benim hüzün benim. Kimsecikler, sen dahi bilmezsin sevdiðim. Var sende bilme neyleyim. Kim bilir, belki de ben, senin gönlünden kopalý düþeli yýllar olmuþtur. Belki hala kýrýk dökük bir sevdayla duruyorumdur bir yerlerinde. Ne tuhaf bir duygu hala senin sevdiðini düþünmek. Nasýlda mutlu ediyor bir bilsen. Kim bilir belki de, etle kemik olduðumuz doyumu olmayan bir sevdaya koca bir yalanmýþ deyip gülüp geçmiþsindir.
Tadýmý kaçýran sorular beynimi yüreðimi darmadaðýnýk edip gönlümü acýlar deryasýna çeviriyor. Bir zamanlar seni hayal edip düþlerken hayallerimin tadýna dahi doyum olmazdý. Þimdi o hayallerin dahi ne tat veriyor ne de huzur. Sanki huzur sensin, sanki huzur senin avuçlarýnýn, gözlerinin içinde. Sanki mutluluk daðýnýk saçlarýný seyretmekte. Sanki mutluluk, dudaklarýnda ki tatlý tebessümlerde saklý. Hayaller kurduðum, incitmekten korktuðum sevgi, koca bir acý yumaðý oldu artýk. Beynimin sorduðu ardý arkasý kesilmez, cevabý bulunmaz sorular, gönlümü ya yaralýyor, yada yaralarýmý yeniden kanatýyor. Acýsý hiç dinmeyen en büyük tokatý bir kez daha yiyor zavallý gönlüm. Kaç ay, kaç yýl geçti. Bu ayrýlýk denen mahpushaneye düþeli, kaç vakittir özgürlüðü unuttum inan hatýrlamýyor artýk. Günü, ayý, yýlý unutulmuþ bir zamanýn evresindeyim þimdi. Geçen bunca kara günler, yüreðime açtýðý derin kapanmaz yaralar doldurdu. Ara sýra sözlerin çýnlýyor kulaklarýmda. Caným acýya acýya dinliyorum o mesut sesini, mesut sesindeki sevgiyi.
Bir vakitler, varsa o yoksa o deyip gönlümden hiç düþürmediðim, tertemiz sevdiðim, yerine kimsecikleri koyamadýðým sevdeðim; þimdi dilimde, gönlümde, ardý arkasý kesilmeyen sitemler dolu. Üstüne titrediðim, yabana atar gibi atýp gittiðin günden beri, ne acýlar geçti yüreðimden bilmezsin. Nasýl çürüdüm bir bilsen. Bir bilsen sahipsiz kalan hayallerimi. Bir bilsen cennet gibi seni sevdiðimi. Bir bilsen senden vazgeçemediðimi. Bir bilsen seni severken huzurumu. Ah bir bilebilseydin. Yanýp tutuþtuðum sevdiðim, þimdi yasýný tutuyor gönlüm. Zehir gibi bir hasretin, özlemin içinde her geçen gün zayýf düþtüm bu hayata. Neredeyse gündüzler güneþ yok, ay ve yýldýzlar sanki geceye hiç renk vermiyor. Yok iþte yok, hayatýn tadý ve anlamý. Sensiz hiçbir þeyin, benim dahi bir anlamým yok bu hayatta. Ramaklar kalýyor isyan etmeme, ramaklar kalýyor kafayý bozmama. Sanki her yer zifiri koyu karanlýk. Umutlarýmýn karanlýða, ayaza düþtüðü, kýrýldýðý günden beri sevginin, senin yüzüne hasret kaldým. An geliyor çýkýp karþýna boynuna sarýlýp aðlamak geliyor içimden. An geliyor gelsen kapýma diye hayaller kuruyorum. An geliyor varýp kapýna dikilmek istiyorum karþýna. Boynuna sarýlýp, kana kana aðlamak, aðlamaya doymak istiyorum. Bir parça tebessüm birikince yüzümde, beynimde bir söz, “gelse de bakmazsýn sevdiðinin o ay yüzüne” diyor. Bakamam. Bunca acý ve incinmiþlikle sana yar diye bakmaz artýk zavallý gözlerim. Beynimin ve gönlümün bitmeyen bu kanlý kavgasý her an eritiyor sevdamý. Bazen aklým bazen gönlüm galip. Ama hiç bitmeyecek bir savaþla ikisi de bende yaþýyor. Senin kavganý dinliyor, yaþýyorum gönlümde. Aklým; Daha beter acýlara bakarým, yine kavrulup savrulurum ama bakmam artýk yüzüne sevdiðim diyor. Uçan kuþtan medet umarým ama senden asla sevdiðim asla. Deli gibi, ölürcesine, ölene kadar seveceðim, ama bir kez olsun bakmayacaðým yüzüne. Bir damla sevgi istemeyeceðim senden. Bakma benim halime sen. Varlýðýn hep acýtýr canýmý, bunu bil yeter. Ama bilme ne kadar çok sevdiðimi, bilme acýlarýmýn, sevdamdan daha büyük olduðunu. Bilme için için sana hasret olduðumu, bilme…