Çýðlýklar düþünce gecemin yakasýna, göðsümdeki bütün sevdalar uyanýr
Kirpiklerime dokunur aþk, yüreðimdeki yorgunluk sevgiyle sarmalanýr
Ruhumdan dökülünce sabýrsýz þiirler, yankým bekleyiþlerle harmanlanýr
Umutlar çekerken kör kuyulardan, yasaklý bir yürekte hüzün yudumlanýr

Ne zaman suskularýn gürültülü ormanlarýnda kaybolsam bir dost merhabasýna kapýlýr gider yüreðim. Saatler hýzla emer zamanýn acý turunçlarýný, vakit akþama vurur. Ne zaman resimlesen hayatý bir düþün yaman aðrýsý çözer yaralarýmý. Gün kýzýla vurur ve bir özlemin avuçlarý yakar ellerimi. Ne zaman seni düþünsem, bir yangýn aþar duvarlarýmý, sorgularla tüketirim tüm yaþanmýþlýklarýmý. Ne zaman gözlerin düþse, sarsýlýrým kuru yapraklar gibi, özlerim çocuklar gibi.

Eski bir þehri izlerken savrulur saçlarým. Sebebim olursun, kuþlar geçer üzerimden çýðlýklarla. Göðsümdeki güneþ gibi ta içime vurursun, düþlerimde bir denizin türküsünü dilden dile söylerken gün yalnýzlýða oturur. Gül kokunsa, gülüþün karýþsýn tohumuna. Özlem bekleyiþse kollarýn dolansýn bedenime. Sar sevdanla, kolla beni vefanla, çaðýr beni yüreðinin asýrlardýr akan kutsal kollarýna.

Bir duman daha savurarak yokluðuna kalkýp gideceðim buralardan. Az sonra ne kuþlarýn sesi, ne genzimi yakan geceden kalma izlerin keskin kokusu yoracak beni. Birazdan sesini beklediðim bu ayyaþ kayalýklardan da gideceðim yar. Koca bir günün kalabalýðýna karýþacak, yalnýz adýmlarýmý sürükleyeceðim inime. Yüreðime çektiðim hüzünlerin oksijeniyle yaþama vuracaðým kendimi. Sessizliðimizin kendimize sarýldýðý bu þehirde her þeye sünger çekerek ‘merhaba gerçeðim’ diyeceðim.

Her gül günü gelince yapraðýný terk eder. Her çiçek gecenin suyunu emerek güne gülümser. Sevda boylarýnda gül eker topraða asýrlardýr sevgililer ve gün gelir kavuþmayý sorgular. Þimdi, mevsim yaz, aylardan haziran. Terli bir düþ gibi yapýþ yapýþ bedenimdeki fanilam. Her özlem kavuþmanýn isyanýdýr. Her sorgu yanýk bir sevda kozasýdýr. Savrul rüzgâr, yak güneþ, içimdeki yangýna en iyi merhem asi gözlerindeki hoþça kalýn hazin tortusudur.

Zirveler umduðumuz dað düþünüþlerimizle kýyýlarýnda oyalandýðýmýz bir kayboluþun sahnesidir hayat. Her devriliþin çürük tutuþlarýyla yaralý bereli gemiler geçer özlemin tek fenerli limanlarýndan. Her dalgayý taþýran rüzgârdýr kayalara ve hüzünler taþýdýðýmýz gönül saklýlarýmýzda sevda koyu bir düþünüþ kümesidir, bulutlar yaðmuru taþýr, özlem gözyaþýný. Dalga kýyýya vurgun bir ürpertidir, bunun için býrakýr derinlere tuzunu.

Sana bir baþka dünyanýn en deðerli varlýklarýný biriktirdim. Hiç bilmediðin soylu güzelliklere sarýlman için. Sana bir baþka dünya buldum, senden önce var olan bütün varsýl deðerlerle kutsallýðýný kýyaslaman için. Sana daha güçlü ve daha çok seven bir yürek oldum, geriye dönüp baktýðýnda üzülmemen için. Sana ben onlarca dünya kurdum kadýným, içinde yaþanasý mutluluklarýn bir an bile sorgulanmayacaðý.

Aklýmýn yüzüne aslým yansýyýnca durulur sularým. Bir savaþ arabasýyla yeþil baharlar ararým. Göðsümdeki erteli depremler, yüreðimdeki geçilememiþ mevsimlerle bir düþünüþün yýkýk evlerinde seni beklerim. Paslanmýþ zamanlarýn tekeri çevrilir sevdaya, ruhumun karabasan düþlerine hayat derim. Oysa hayattýr gözlerine hüznün milini çeken, gönlümü sevda uðruna delirten, anlamazdan gelirim. Kýyýlýr içimde bir gerçek, görmez gözlerim, þükürler ederim.

Yaþanýlan bütün anlarýn haz sularýndan bir deniz yaratýlýr. Her günün sancýsý ve sevinci ayrýdýr, kimi kýrýþýk bir gülümseme, kimi damlanýn yanaktan kaydýðý bir hüzün parkýdýr. Gecelerin teri soðuttuðu anlarda düþüncelerin efkârýný götürür rüzgâr uzaklara. Özlenen kimi yardýr, kimi de uzaktaki yapayalnýzlýðý seçmiþ çoban yýldýzýdýr. Ýç çektikçe bir yýldýz kayar bunun için karanlýkta, kayan sevginin gözyaþýdýr, bunun için asýrlardýr durmaz yerinde.

Gülüþlerinin kapsüllerini patlatan kavuþmalardan arta kalan zamanýn deðiþimleriyle adýmlardýn yollarý, güneþi sýrtýna alarak. Kýrýk günlerin odalarýndan çýkarak atardýn en deli kahkahalarýný. Gecenin yarýsýna karýþýrdýn ardýndan, yinelenmiþ sarýlýþlarla kollarýný doladýðýn gerçeðine dönerdi yüzün, tükenmiþ bir pastil olurdu sözün. Savrulurdu gecenin yataðýna özün, sokulurdu o an mevsimlerime en kýyým hüzün.

Gecenin sol göðsüne yaslanarak bir yýldýz aþýrdým gökten. Okþanasý saçlarýna iliþtirmek için. Sevdanýn devriyelerine verdim gönlümü, yüreðindeki vefayý gizlemek için. Avuçlarýndaki alevin harlý ateþleriyle en karanlýk denizleri geçtim, yanaklarýndaki sevgi incilerini aþk olarak seçtim, göðsünün çöllerinde kendimi kaybettim. Þaraplarýn en güzeliydin sen, sevdalarýn en özeli ve ben bu kocaman kürede seni düþleyerek uykularýn en masumunu seçtim.

Aklýmý tarumar ettikçe yokluðun bir suyolunda açarým öfkelerimin çýkýnýný. Baþka âlemlerin kýzgýn süngülerini baðrýma saplar, güneþsiz bir göðün altýnda yaðmurlarýný beklerim. Susar saatler, donar göller ve kýrýlýr tüm anýlar. Dalgýn bir adam olurum, kendi sularýmda boðulurum, iþte böylesi anlarda yangýnlý yüreðimin karmakarýþýk daðlarýnda sensizliðin þarkýlarýyla avunurum.

Selahattin Yetgin