Sancýmýn boþ sandallarýyla açýldým yokluðunun okyanuslarýna
Yaslý yüreðimin gurbetinden kucak dolusu þiirler getirdim sana
Baðladým gönül halatlarýmý maviye, yaðmur yaðarken saçlarýma
Vakitsiz sevda gülleriyle karþýla beni yar, son ver artýk acýlarýma

Boþ bir sandalýn sulara yakýn yerinde denizi izliyorum. Güneþin yorgun ýþýklarýný süzüyor sular, kendi görüntümün yansýmalarýndan bir resim çiziyorum, hýzla tükenen günlerin terkisindeyim sanki, resimde bir sevda, dudaðýmda özlem þarkýlarýyla kavrulmuþ bir adam düþünüþü sularda. Martýlarýn konseri duyuluyor uzaktan, karmaþýk bir düþünüþün sahnesi yakamozlarý aðýrlayacak az sonra. Sýrtýmda güneþ, göðsümde anýlar, kürekleri çekiyorum sonuna kadar.

Kavuþtuðumuz anlarýn sarhoþluðu sindiðinde geceye merhaba diyen yüreklerimizin akýþýydý oysa sularýn dansý. Coþup kabaran, dinginleþip süzülen suyun senfonisi ile daldýðýmýz düþlerin masalsý ilerleyiþinde gün aðarana deðin birbirimizin olur, yükümüzün aðýrlýðý daðýtsa da tan yerini, yorgun ama sevili gözlerimizle karþýlardýk mavi sabahlarýn þavkýný.

Gülkurusu dudaklarýnýn ýslak kaygýlarýný dolayýnca güne, nefesi kesilirdi daðlarýn. Yapýþkan bir gecenin artýðý olurdu suskunluk, söz geçmeyen geceye. Yumup gözlerimi seni düþünürdüm, gözyaþlarýný silerken sen siyah bir peçeye. Doðrulurdum terli bir yatakta, sarýlýrdým tekrar heceye. Sular dökülürdü bedeninden ardýndan avuçlarýndaki alev sönerdi, dudaklarýna özlemin þarkýsý inerdi ve ruhun yeniden bana dönerdi.

Kapýlarýn ardýnda beklerken tutku, salýnýr bedenden aþaðýlara utku. Sýzýlý bir aynaya kapýlýr göz, yavaþça çözülür söz. Yakarýlar sarýlýr bedene düðmeler yuvasýndan ayrýlýr ve bir buluþmanýn fýsýltýlarý odaya yayýlýr. Özlem kahýrlý bir düþ aðrýsýdýr sularla avuçlara yansýr. Gül bakýþlar kapanýr, bildik bir sarýlmayla göðsünün damaklarýndan dökülen yaþlarla canýn acýr.

Bütün sorularýn karþýlýðýný zaman resimler. Bütün cevaplarýn koynunda sana tutkun, sevdana vurgun, yüreðine tutkun bir sevenin gözyaþý damlar. Ayný karede olsaydýk ve ayný yollarýn insaný olsaydýk baþka sorularla avuturduk gönlümüzü ve bambaþka bir dünyada sorgulamazdýk gerçeðimizi. Yarým kalan uhdelerin deðirmeni bu kürede varlýðýmýz kadar yakýnýz aslýnda birbirimize ve yorgun sarýlýþlarla dokunacaktýr ruhumuz bedenimize.

Yanýndan uzaða býraktýðýn titreþimlerin sözlerine el uzattýðýnda gülümseyiþlerinin yerini bir yutkunuþ alacak. Yarým kalan buluþmalarýn pullarý yapýþacak yeniden dudaklarýna. Özlemin kapýlarý gýcýrtýyla açýlacak ve karanlýkta bedenin yine ters düz olacak. Az sonra sesimin sularýný arayacaksýn, gülüþlerinin kapýlarýný sessizliðime açacaksýn, ancak çok geç olacak.

Göðsündeki aðrýya isim aradýkça bir yanýk türkü olur sana dokunamamak ve aðrýna çözüm bulamamak. Ayný sessizliðin yanýklarýydý çýðlýðým, ayný kahroluþun sularýydý çýrpýndýðým, ayný aðrýlardý kývrýlan yüreðime soðuk sularca çarptýðým. Yankýmýn geri dönüþüyle yeniden doðdum, senin nefesinin geri dönüþüyle hayatý yeniden sevdim ve yüce tanrýya diz çökerek seni bana geri verdiði için þükrettim.

Bundan böyle gölgenin koyusuna saklanacak yer arayacak yüreðin. Adýmlarýndaki tozlarý biriktirdikçe vahalar arayacaksýn mutluluðun aykýrý çöllerinde. Yapýþkan sözcüklerimi özledikçe yüzüme dönecek yüzün, tortusundan ayrýlan kayalar gibi yeni denizler arayacaksýn. Gözyaþlarýmý da özleyeceksin kim bilir, þarkýlarýn adýný unutunca ve içindeki coþku hakkýna kavuþunca ýþýklarý erken sönen odalarda yeni medeniyetler düþleyeceksin.

Bir resim çizdir bana, acemi ellerime yüreðinin kusursuz fýrçasýný tutuþturarak. Bir dünya iste benden, en renkli kâðýtlara ismini yazayým, isimsiz tüm þiirleri kýskandýrarak. Bir ev, bahçesinde en sevdiðin meyveler, gözlerine serilecek çimenler ve istediðin bütün güzellikler. Bir resim ol bana, seni çizerken görmesin seni kimseler. Dudaðýnda kývrým kývrým gülücükler, kucaðýnda yeryüzünü donatan tüm çiçekler ve seni sevdiðimi bilmesin sakýn kimseler.

Hangi acýya sýrtýný dönersen ve hangi daðýn rüzgârýna göðsünü gerersen bir yalnýzlýðýn sýzýlarýyla tükenir kandilin. Yaþam savaklarýna mili getirir nehirler, gözyaþlarýnýn kristalleriyle kavrulurken denizler. Nil derin bir bekleyiþle belki de inler. Uykular sürdüðümüz gözkapaklarýmýzdaki sancýya ve göðsümüzdeki yabancýya aralarýz ruhumuzu. Mil yerinden kayar, Nil efsane gecelerin kum fýrtýnalarýyla evrimini tamamlar.

Iþýklarý sönünce günün, derinlerin sýzýsýyla kapanýr perde. Odada tutkularýn kokusu dolaþýrken ayaz geceler kendi kentlerine döner. Her dokunuþun eski günlüklerini anlar yýrtar, yürekteki gümbürtünün yankýsý artýnca hesaplamalar rafa kalkar. Çözülür düðme, kanar aþk gülleri, savrulur nazende bir nidayla ipekten öpüþlere. Daðýlýr yatak, zonklar þakak, kývranýr inleyiþlerle aþk, nefer biter, gece kendini izler ve bir buluþma öyküsü günlüklerin derinlerine iner.

Sarýlmasýz geçen günlerin gelgitleriyle kavrulmuþ bir gecenin içindeyim yine. Sensizlik serzeniþlerinin en koyu deminden efkarý ayýrdým kendime. Dilimde buruk bir türkü, sözcükleri yudumluyorum mezesiz. Baþýmý döndürüyor tamamlanmayý bekleyen bir öykü, türküde adýn, sazýmda yasak bir sevdanýn kahramaný kadýn, yatakta uykularýn tadýný çýkaran hayat arkadaþým. Uzakta bir yýldýz gülümsemesi ve gecenin saatine vuruyor sýzýlara alýþan ozan kalbim.

Ýnip çýktýkça göðsünün salkýmlarý koyu bir sarhoþluðun terkisinden bakarým mor daðlara. Uyuþmuþ bir bene ne sürsen faydasýz, ne yüklesen kantarsýz aðrýlarla dökülür anlar. Dudaklarýmdaki hüzün kabuklarýna deðer susuz dilim. Boðazýmdaki yutkunuþla ve yüreðimdeki savruluþla seni düþlerim. Yanaðýmdan akar ansýz yaþlar, büyüleyici güzelliðinin mahzenlerinde seni arar, sabýrsýz özlemlerin kapaklarýný delicesine diþler sensizlikte yaþananlar.

Yorgun saatlerin sorgularýný atlatýnca döneceksin sularýma yüzünü. Kancasýný kemiren halkalar gibi küflü yalnýzlýðýmýn dubalarýný çözeceksin derinliklerimden. Sesine sevdalý kayýklar geçecek yosunlu sularýmdan, bakýþlarýnýn girdaplarýna dalgalarým vuracak birazdan. Ruhundaki seviþmeleri sývayacaksýn bedenime, geç kalmýþ yolculularý toplayacaksýn istasyonlardan. Sýkýlý yumruklarýma yüz sürerek sevdanýn adalarýna dümen kýracaðýz yeniden.

Canýnýn sularýna dokunan tellerle patlardý öfkelerin. Sen çaresiz düþünüþlerinin dik direklerine týrmanmak istedikçe. Uzak yollardan þiirler sýðýnýrdý yüreðine, sessizce aðlardýn. Bir sonraki güne saklanýrdý özlem, erteli sarýlýþlarýn damarlarýný geceye saklardýn. Gözlerin ve gülüþlerin tüterdi burnumda, kokunu götürsün diye rüzgârý hesaplardýn. Sarsýlýrdýn ansýzýn, yaþamak olurdu hýrsýn ve sen kýrmýzý halýlý odalarda mahpusluðunu adýmlardýn

Selahattin Yetgin