Öpüþlerinin sancýlý mevsimlerini atlatýnca mýzrabýmý atacaðým denizlere
En uzun gecelerin hecelerini tüketince yakacaðým bekleyiþlerin biletlerini
Korsan seferlere çýkacaðým, yutacaðým þifasýz dertlerin hüzün tabletlerini
Baþlýksýz bir öykü gibi, yýrtacaðým eþkalsiz sevdalarýn bütün resimlerini

Paylaþýlmýþ sýzýlarýn terkisinden nasýrlý bir yürekle inince topraða, göðsündeki acýlarý gizlemek istersin. Her sancýnýn bedeli sevdanýn koynunda çekilir, her kavuþma rotasý yamalý gemilerin kamaralarýnda dillenir. Avuçlarýnýn en derin çizgilerine sinen gerçeði ne su temizler, ne de karanlýk örter. Uzat þimdi dudaklarýný yaþama, yüreðindeki sýzýyý ne doðrular kapar, ne de gözyaþlarýn aklar. Yum gerçeðe gözlerini, sana en yaþanasý uykular.

Durgunken ýrmaklar en çok kendi gölgesiyle avunur, dip akýntýsýyla karýþarak. Dalga büyüyünce ve rüzgarla iþbirliði yaparak soyununca artar gelgitler. Bir zaman kapsülüyle parçalanýnca tutku, öz kendi penceresini gözler. Yorgun zamanlarýn buluþmasý baþlar sonra, rekorlar kýrmak isterken gönül, uyanýk gecenin kapýlarýndan bir yel usulca bedeni okþar.

Þimdi bir fark ararsýn yaþamýn pembe duvarlarýnda. Gözlerindeki perdeye denizlerimin sularý çarpar ve ruhunun yazýlmamýþ anlarý yüreðimin özlem tuzlarýný saklar. Birazdan yankýn en dik yamaçlarý aþar, bekleyiþ odalarýnýn sarý kuþaklarýný kucaklar. Sessizliðin bohçalarýný düðümlemiþsin, bedenini yataklara sermiþsin belki de yar. Kapat gözlerini uykulara öyleyse, düþlerinin yan odalarýnda iniltilerini dinleyen bir sevdanýn gizli gözyaþlarý ansýzýn odaný basar.

Pencerene gün çarpýnca gecenin terini silerdi rüzgârým. Gözlerini aralar, özlemli bakýþlarýný gözyaþlarýma sürerdin. En güzel düþlerin dökülürdü dilinden, dün gece diyerek söze baþlardýn, sorardýn birden, düþlerimdeyken þimdi benimlesin, gece uzundu hiç mi üþümedin. Avuçlarýný býrakýrdým bir an, gülüm derdim, gül nefesini nasýl terk ederdim. Seninle uykulara daldým, seninle rüyalarda gezdim, bir an bile üþümedim.

Sancýlarýnýn tutkulu sularý artýnca çýkarsýn daðlara. Titrek bir alevle atarsýn içli bir nara. Savruk bir anýn kemendi dolanýr bedenine ve asla aklýn ermez bir sevdanýn terli masallarýna. Gündüzlerin terli kareleri kavuþurlar gülüm nasýlsa geceye ve düþerler bir çýð gibi düþlerin kamarasýna. Dalgalý denizlerin ömrü kýsadýr, durulunca sular, tortular saklanýr diplerin oyuklarýna.

Seninle asla varýlamayacak bir düþün yolculuðuydu gönlümüzdeki ýssýz ada. Ne zaman gözlerinin ýlýman iklimlerine düþsem koyu bir tükeniþin suçlusu olurdum. Ayný gerçeðin yolcusuyduk, ancak ben hep senden önce yorulurdum. Bazý gecelerin krizleri çarpardý yüreðimize. Sen asi bir nehir, ben kendi sorusunun yanýtýný bilmeyen sorgucu bir þair. Günlere yayardýk aðrýlarýmýzý, aðlardýk en çok ve ikimiz de yanýk bir sarayýn karanlýklarýnda yaþayan tarihtik.

Ruhuna özenle saklanmýþ sýrlarýnla düþle bu gece yüreðini. Sevdamýn suskularýndan yeni teoriler sýva sevginin sarý odalarýna. Gözümün ferini sömüren yaþamýn ýþýnlý sofralarýna dilersen bir daha çaðýrma. En son gecemiz olacaksa bu gece, sessizliðe de alýþýrýz, alýþýrýz gülüm nasýlsa birbirimizden habersiz aðlamalara. Düþen her damlada koyu bir yaþanmýþlýk halkasý saklýdýr, asla unutma. Günaydýnýn olsun yarýn, gün gözlerine düþer önce, onu sensiz býrakma.

Yüzünün çardaklarýný terk edince güneþ, sevdalý bir rüzgarýn ýslýðýyla avuçla bedenini. Devrilmiþ gölgeleri dalga toplar, somurtkan duruþlarla yýpratma kendini. Birazdan özlem açar kapýný ve sana uzanýr birikmiþ bir özlemin kristalleri gibi. Ben gamlý bir bulutça çekilirim yurdundan, sazýmda biter coþku, titrer içimdeki hain korku ve hüznüm aynalarda yaðmurlu mevsimleri arar.

Avuçta ter kurumadan okþar perdeyi rüzgar. Göðüste dil kaydýkça titrer dudakta lav. Aralýk býraktýkça dizleri, oynar dalda yaprak, coþkulu bir sarýlýþla ansýzýn ýslanýr toprak. Kol gövdeyi kavrar, derindir susku, en çok karanlýkta sýçrar. Yangýn mevsimi bu mevsim, kuru dallarýný benden uzak tut yar. Her sarsýlýþýn bedelini su paklar, her düþüþün damarlarýný bu gece yokluðumla sar. Kapa gözlerini aþka gülüm, þairin bir öpücükle seni uzaklarda bile olsan sarar.

Yangýn duvarý aþýnca gözlerinin kuyularýna sarkacaðým gönül iplerimle. Tutuksuz sarýlýþlarýn tutkulu odalarýnda coþkularýn yaylý yataklarýný sallayacak þiirlerim. Söz tütecek dokunuþlarýnýn alevli bohçalarýndan. Öz küskünlüðün damarlarýný týkayarak ýslak bir geceye saklanacak. Sana çýkarýlmýþ yasalar devriyeler salacaklar çýlgýn düþünüþlerime ve beni aþkýn adasýnda mutlaka vuracaklar.

Selahattin Yetgin