Yorgunum anla beni deniz.Çek üzerimden martý kuþlarýný.Ýstemem senden ne kumsal ne de yakamoz.Boðmaktasýn soluklarýmý.Bir rüya uðruna insan kaç kez baþýný yaslar ki denize.Çek! Çakýl taþlarýmdan sularýný.Ne olursun sus, duymak istemem sahile vuran dalga seslerini!
Yorgunum anla beni deniz.Çok isterim bir sandal bulup bir adaya kaçmayý.Palmiyeler altýnda derin bir uykuya dalmayý.Sahilinde dolaþýp deniz kabuklarýný saymayý çok isterim.Ama ölmekteyim.Sil üzerimden tuzlu sularýný.
Yorgunum anla beni deniz.Bir saadet hülyasýyla ufka bakamam.Her güneþ batýmýnda aðlayamam.Gözlerim bir gül yapraðýdýr ve yýllardýr çiy taneleriyle doludur.Anla beni deniz. Gözyaþlarýmý silsen rengin gökyüzüne dolanýr.Yeryüzü ise maviye boyanýr. Her aðlayýþýmda yüreðime batarsýn ve her çýrpýnýþýmda intiharý hatýrlatýrsýn.
Ah deniz.Niçin bu kadar hayata benzersin.Hiç bitmez mi sende mavilikler ve yalandan özgürlükler? Seni gören mutlu olduðunu sanýr. Suyundan içse insan yine içmedim sanýr.Bir çölün ortasýnda seraba benzersin.Asla kimseyi tatmin etmezsin.
Ah deniz.Dalga dalga yayarsýn güzelliklerini.Bir istiridyenin içinde saklarsýn yüreðini.Sonra bir gümüþ tepsi içinde sallanan kadehlere benzersin. Köpüklerinle insanlarý sarhoþ edersin.Acýmasýz olduðun saatlerde ise bütün güzellikleri insanlarýn elinden alýp gidersin. Kimsenin gözyaþýný silmezsin.
Anla beni deniz.Ben hiç hayatla barýþýk olamadým bugüne kadar.Senle nasýl kaynaþýrým.Mutlaka sularýna ayaklarýmý kaptýrýrým.Bari daðlarý bana býrak.Ben onlarla anlaþýrým.Doruklarýndan sana el sallarým.