Gölge

Önüne düþtü… Takip etmekten vazgeçtiði –kentin ýþýklarý yol verdi- saatlerdi sahibini: Bazen ürperti duyulmasýnýn sebebi, bazen yalnýzlýk hissini alan bir kýpýrtý olduðu saatler… Kentin Arnavut kaldýrýmlý dar sokaklarýnda týrmanýrken Derin bir tekme fýrlattý önünde gidene… Gölgenin hareketi havada asýlý kaldý, tekme hedef yerine taþa ulaþtý. Bir hýþýmla tekrarladý hareket, caný acýdý. Rahatladý.

Varoluþsal dönüm noktalarýný ve sorgularýný ilk gençlik yýllarýnda býraktýðýný düþünüyordu. Oysa þimdi yeniden baþlamasý gerekiyordu. Kendini sorgulamasý, yargýlamasý ve bir kýsmýný asmasý gerekiyordu. Kalýba sýðmayan kolunu kesmesi, bacaklarýný geriye çekmesi gerekiyordu. Normlara yaklaþmasý ve normlara ulaþmasý ve onaylanan olmasý gerekiyordu yine. Yine sýkýþýyordu, yine çevresinde bir uðultu ki, yükseliyordu.

Sigarasýný çýkardý cebinden, yürüdü. Dokundu parmaklarýyla sigara paketinin yanýnda duran çakmaða, geriye itti. Köþede duran travestiye doðru yürüdü, tehditkar. bir adým kala onu sýfýrlamaya durdu. Gözlerinin gözlerinde durdurdu. Kenetlenmesi için bakýþlarýn birkaç saniye yetti. Ýnsanýn kiþisel alaný içerisine girdiðinde bu kaçýnýlmazdý, ateþ istedi. Bir kumardý bu; sabaha giden bu saatlerde dar sokaklarda oynan bir kumar. Ortaya hayatýný koyduðu her türlü oyunda kartlarý açýktý. Nabzýný artýran dakikalar bunlar deðildi. Beyninin kalbine kaný hýzlý dolaþtýrmasýný buyurduðu zamanlar hiç bu anlara benzemiyordu. Sakince akmaya devam etti kaný damarlarýnda, sakince bir nefes çekti sigarasýndan. Ateþi geri verdi, teþekkür etti. Ýçten gülümsedi. Saati soran bu kadýn adama, cebinden çýkardýðý telefonuna bakýp, saati söyledi. Teþekkür etti kýrmýzý dudaklardan fýrlayan ve kalýndan inceye çatýrdayan ses, bu defa gülümseme sýrasý ondaydý. Görev gibi deðildi. -5 derece soðuk hava ile arasýnda bir ince çorap varken nezaketten gülümseyeceði son kiþi bir genç kadýn olabilirdi. Derin bunu biliyordu. Yanlarýndan geçen araba ile aralarýnda bariyer olmak istemedi. Yürüdü Derin. Bu gece kadýnýn -bu kadýn kadýnýn- yaþayacaklarýný düþündü bir an. Vazgeçti düþünmekten, yürüdü.

Birkaç yýl önceydi. Sevgilisinin peþine takýlýp gitmiþti Ýtalya’ya. Sonra sýkýþmýþtý kalbi bir ay içerisinde, nefes alamamýþtý ciðerleri… Dünyanýn herhangi bir yerinde yüreðine kurulan bir kafes… Ortadoðu’dan uzaklaþmak zincirlerini çözmemiþti anlaþýlan, prangasýný yanýnda taþýyordu. Kilitlendikçe acýdý eti, kilitlendikçe parçaladý kilidi… Yalnýz olduðu zamanlarda kendini sokaklara býrakýyordu. Yürüyordu. Haritadan geçmemesi konusunda özellikle uyarýldýðý sokaklardý adým adým dolaþtýðý… Köþe baþlarýndaki yaþlý orospular hava karardýklarýnda yerlerini daha gençlere býrakmalarý gerektiðini biliyorlardý.

Hava karardýðýnda geri dönerken kendi sokaklarýnýn köþesinde duran orospuyla göz göze geldi. Gülümsediler. Kafalar azcýk öne eðildi, kalktý. Gözleri kocamandý, derin gözlerine daldý. Kocaman gözler asla büyümezdi, çocuk gözlerde kaldý Derin… Selamlaþmanýn evrensel dillerinden biriydi. Eve girdi. Sevgilisi geldi. Kavga çýkardý. Hiç yere kavga çýkarýþlarýnýn bin biriydi. Çok þeye yorumlanabilirdi. Üzeri toprakla örtülmeseydi daha o günlerde çok þey açýða çýkabilirdi. Arka ayaklarý harekete geçti, ölü topraðý savurdular kavgalarýn üzerine. Sonra toplayýp hepsini ortalýktan savurdular rüzgara, uzaklaþtýrmadý rüzgar, sadece biraz oyaladý. Geri getirecekti emaneti, gerektiði zaman geri getirip tüm haþmetiyle serecekti önlerine…

Derin her gece köþe baþýnda kýrmýzý, siyah, mavi elbiseli kadýný görmenin yolunu yaratýyordu.
Kadýn derini yakýnlarýnda oyalanýrken yakalýyordu. Hiç bilmediði bir dilde bir el uzandý derine. Tereddüt etseydi, bir an bile, tutamazdý eli, Uzandý. Elini avucunun içine aldý kadýn, serin saatlerdi. Avuçlarý içinde ovuþturdu üþümüþ parmaklarýný, bilmediði bir dilde gülümsedi. Öylece sustular, öylece beklediler. Arabalar geldi. Eðildi kadýn, konuþtular, arabalar gitti. Her defasýnda izledi derin. Kalbi yine her zamanki ritmindeydi. Sonra bir araba geldi, sarý eteðiyle beraber alýp götürüyordu arkadaþýný. Binerken el salladýlar. Bir an durdu araba, Derini iþaret etti. Kadýn kafasýný iki yana salladý, bir þeyler söyledi. Bildiði bir dildi Derin’in, gelmeyeceðini söylüyordu kadýn. O burada kalacak diyordu. Yalnýzca ben diyordu. Kadýn gitti, Derin kaldý. Derin döndü, kadýn ordaydý. Bir kýsmýný köþe baþýnda býraktý Derin, bir sürü iyi dileklerini orda býraktý. Kadýnýn avuçlarýnýn içine akýttý tüm içtenliðini, tüm içtenliðini paylaþtý kadýnýn…

Þimdi bir yaný orospuyken yürüyordu bu kentin kaldýrýmlarýný. Rüzgar hayatýn tozu-topraðýný önüne sereli epey zaman olmuþtu. Bitmeden bitirememiþti bir iliþkiyi; dokunduðu, hissettiði, içine aldýðý ve içinde yaþadýðý bir insaný hayatýnýn arka bahçesine gömerken, kaç yýlýný söküp attýðýný düþündü. ‘Bir daha’ dedi Derin ‘asla’… Bir daha bitmeden indirecekti darbeyi insanlarla iliþkilerinin bel kemiðine, bir dahaki sefere elinde kanlý canlý kalacaktý yaþanmýþlýklar. Gerekirse rahatsýz edecekti görüntüler beyninde, gerekirse lekeler kalacaktý ellerinde, gerekirse ayakta duramayacaktý. Ama öylece hissedilir, öylece yaþanmýþ ve sahip çýkýlasý kalacaklardý. Bedeller gerekliydi, bedeller ödenecekti.

Þimdi dar sokaklardan Ýstiklalin bol yaldýzlý caddesine vardýðýnda, sarhoþ gecede gerektiðinden daha az sarhoþ olmaktan korkan insanlarýn mideleri dýþarý vurmuþtu. Kusmuklarýn arasýndan geçti, hala kusanlarýn arasýndan geçti. Laf atanlarýn arasýndan geçti, laf atýlsýn diye dikilenlerin arasýndan geçti. Kusmadý kentin bu yüzüne, kusmuklarýn arasýnda diz çöküp aðlamadý. Yürüdü. Hep yaptýðý gibi yürüdü. Galatasaray lisesinin önüne vardýðýnda elleri silahlý polislere riskli mesafelerden geçti. Kadýn..! Ama bomba ihbarý yapýlan saatlerde karýþýk hisler uyandýran bir kadýn. Gevþekçe gülümsemeyi tercih etti birkaçý, Derin kaþlarýný çattý. Aldýran olmadý. Ölmek deðildi istediði. Bir an durdu, ne hissettiðini aradý. Evet, ölmek deðildi þu an istediði; ama ölse dert etmezdi. Parfüm kokusunu hesaba katmamýþtý, orta çaðdan bu yana kadýn olduðunu asla unutturmayan yapay ama gerçekçi fenomen… Teninle uyumluysa gerçekçiliði ve kýþkýrtýcýlý artar ki, rüzgarda savrulan atký namlunun üzerinden bu kokuyu býrakýrken kadýn olman dýþýnda bir þey baðlamaz tetikte bekleyeni… Ölemedi, yürüdü.

Bir sigara daha çýkardý cebinden, yaslandý duvara. Kulaðýna takýlan akordeon sesine ilk defa bu denli hissizdi. Küçük hesaplar dünyasýnýn büyük yarýklar açtýðý hayatýnda orospu ruhunu nereye býrakacaðýný aradý. Kýyamadý. Ýlk defa kendinden bir parçaya bu denli kýyýmsýzdý. Kadýn olmanýn Ortadoðusunda yüklenmiþti orospuluðu… Hiçbir deðeri bu denli sahip çýkýlasý bulmamýþtý. Þimdi karar vermeliydi, bu gece karar vermeliydi. Tepeden vuran ýþýðýn altýnda, gölgesi, ayaklarý altýndaydý. Kýyamadý. Yürüdü karanlýða, arkadan vuran ýþýktan kaçan gölge önündeydi yine. Derin ýþýktan vazgeçti; gölgesini takip etti…