SENÝN KOKUN

Bazý kokular geçmiþten gelir demiþtin. Çocukluðumuzun esintilerini dolaþtýrýrlar yüzümüzde. Açýk kalmýþ bir çeþmenin etrafýnda- yeþermiþ yosun kokularý,toprak kokularý dolaþýr- ince su arklarý üzerinde kurduðumuz kýrýlgan köprülerin. Sevmelerin çabucak alevlenen ve sönen ýsýsý vurur yüzümüze. Suçüstü yakalanmalarýn ürpertisiyle kasýlýr kalýrýz. Þefkatli okþayýþlara uzattýðýmýz çocuk baþýmýzda- þimdi tek tel saç kalmamýþ olan-artýk terk ediþ ve ediliþlerin karamsar resimleri dolaþmaktadýr. En küçük hüzünlerin üstünde geçmiþin hüzün yaðmurlarý dolaþýr. Hepsinin gerisinde annemizin sýrma saçlarý,bakýmsýz ama þefkatli elleri ve iki çeþme misali durmadan yaþlý gözleri gizlidir. Geçmiþ omzumuzda taþýdýðýmýz bir azýk çuvalý gibi büker belimizi çoðu zaman.
Bazen neden çabucak aðladýðýný düþünürüm. Göz yaþlarýný kirpiklerinin ucuna yerleþtiren tanrý, gözlerindeki kuyuyu sýrf bunun için mi korunaksýz ve dört iklim yarattý,bilinmez. Ama bütün derinliklerin gerisinde, yüzeyde kaybettikleri yatar. Her þey deðerini zamanýn aþýndýrdýklarýndan kazanýr biraz da... senin deðerindeki esas öðe, zamandan aldýklarýnda yatýyor sanýrým. Bir hüzünlü sevmenin kýrýlmýþ kanatlarýný çarpa çarpa, göðsünde oluþan nakýþ, senin en ayýrt edici özelliðini oluþturuyor. Zamana ve insanlara raðmen, bir dað çiçeði gibi baþýný önüne alýþýn ve direniþin,öfkeyi topraðýna deðil de renklerine vermiþ olman, belki de güzelliðinin baþlýca sebebi. Seni bir kaya gölgesi serinliðinde sevmek gerekir bu yüzden. Toza topraða,yele ve güne karþý. Kendi ateþli arzularýma karþý. Gözlerindeki yaðmurun ipince ahenginde kendi kirlerimden arýnmak için.
Senin kokunda geçmiþten neler bulduðumu da sorarým bazen. Çok çocuklu ailelerin þen seslerini,ve geçerken uðramýþ ellerin, fazlasýný veremeyen sevgisini bulurum çoðu zaman. Bazen sevgilisine söyleyemediklerini nakýþ nakýþ gergefine iþleyen kýz kardeþlerimin, kardeþ sevgisiyle dolu gözlerinin, yanýk kokusu gelir burnuma. Genzim alev alýr. Karnýndaki kasýlmalarda, yitirilmiþ kardeþlerimin ardýndan aðlayan annemin hüznü, kývranýr durur. Gülüþünde, yeni alýnmýþ hediyelerin bayram sevinci vardýr. Bir günlük gidiþlerinde, er mektuplarýnda görülmüþ, kavuþma temennileri yer alýr. Senin kokunda, yeni doðmuþ çocuðun süt diþleri vardýr.
Bazý kokular da geçmiþten gelmezler. Onlara þeklini veren, bu günün yaþanan gerçekliðinde yeþeren, zaman dýþý duygulardýr. Senin neþe dolu, aþkým, diye baþlayan tümcelerin karþýsýnda duyulan heyecanlar gibi. Bir park gezisinde aðaçlarýn aðaç,kuþlarýn kuþ,çiçeklerin çiçek olduðunun farkýnda olmadan, her þeyin üstünden geçme isteði gibi.
Þehirlerde de bu koku aynen gelir. Semt semt,mahalle mahalle apayrý kokular verir þehirler. Bazýlarý kurtuluþun derin ve acýlý izlerini taþýrlar. Bazýlarý ise sevgi þerbetine batýrýlmýþ coþkulu yürekler gibi týkýþ týkýþ,gürül gürül akarlar. Asýrlardýr aþýklarýn buluþma yeri olmuþlardýr. Ucu iþlemeli mendiller sarkar tarihin açýk kalmýþ penceresinden. Aþk pýnarlarýndan göz yaþlarý damlar kavuþma faslýný kaybetmiþ sevgililerin. Þehirler kapalý zarf usulü taþýrlar geçmiþin izlerini.
Bazý kokular geçmiþten gelir. Sabahýn serin vakti ekmek,peynir ve zeytin kokularý gibi. Baba sesi,anne sesi,koyun- kuzu sesleri gibi. Yitirilmiþ mutluluklarýmýzda gezinen tanýdýk kýrgýnlýklar gibi. Sevmenin ilk heyecanlarýnda görülen derin ürperiþler gibi. Aðrýlý yerlerimize þefkatli dokunuþlar gibi.
Bazý kokular geçmiþten gelir,bazý sevgilerde olduðu gibi.