Bir zamanlar bir çocuk vardý. Geçmiþ zamanlarda kýrlarda yaþar, doðayý çok severdi. Kuþlarý kovalar meyva aðaçlarýndan, güzel, taze meyvalar aþýrýrdý. Mutlu zamanlardý bunlar, zaman zaman da baþka dünyalarýn hayaline dalar, bir gün kendi bozkýrýný terk edip o kendince hayal edebildiði baþka bozkýrlara gitmeyi isterdi. Bazen bir aðaçýn gölgesine çekilir, bazen kayalara sýðýnýr, okul defterine þiirler çiziktirirdi.

Gel zaman git zaman; Aziz böyle kabardý, boyu biraz çýktý...ilköðretimde bitmiþ, ya kendi kýrlarýnda koyun güdecek, dana, inek ne olursa meralarda otlayacak yada þehre okumaya gidecek, çok olaðan bir çeliþkiydi bu Azizin yaþadýðý yerler için, çünkü en yakýn lise eðitimi veren okul baya uzakta ve kentteydi....

Bütün soy, akrabalar bir olmuþ nasýl olurda Aziz'i þehre lise eðitimi için yollayabilirler. Ailenin koþullarý buna uygun deðil, ama aile üzerinde öðretmenlerin baskýsý var. "Bu çocuk okumalý" diye. Bu tartýþmayý anlamasý zordu Aziz'in ama öðretmenlerinin söylediði gibi okumalýydý.
(ne olacaksa, okumak ne demekse)

Aziz de çok istiyordu. Birþey anlamadan istiyordu, tanýmadan, bilmeden belkide bunu içgüdüsel olarak istiyordu. Çünkü bilmediði bir yöne doðru gitme arzusu, kurtulma ve kaçma arzusu uyanýyordu içinde ve yazýlý olan þeylere karþý büyük bir hevesle yöneliyor, ne bulursa okuyor ve kafasýna alýyordu.

Sonunda vakit geldi, bütün çabalar tamamlandý ve Aziz artýk þehre doðru hareket etti. Bir kasabanýn 302'si ile, ve baktý. Ovalarýna, bozkýrlarýna, bahçelerine ve içinden þiir akýyordu, sözler çaðýldýyor, biri gidiyor düþüncelerin, biri geliyordu.

Yaþý çok küçüktü ve bir acý saplandý yüreðine çocuðun, bir kalbi kýrýldý. Nereye doðru gittiðini, kendinin nelerle karþýlaþacaðýný bilmeden, gidiyordu. Yavaþ yavaþ güneþte 302 pencerelerine vurmaya baþlamýþtý.

Bu yaþýndaki ilk ve en uzun yolculuðuydu ve iilk defa bir yere gidiyordu. Ve bu þehirdi. Çoklarýnýn gittiði ama kendisinin hiç gitmediði..
(ne baþlayacak, neler olacak...belki bu gidiþ, bir daha dönmemek, dönememek....)

Hayal ettiði gitmek, bu deðildi. O öyle büyük yerler, çok uzak yabancý yerler istememiþti, yakýn yerler kendi yaþamýndan yola çýkarak oluþturduðu bir baþka kasabaya gitmek isterdi. Çünkü bu gidiþ, asla kendi düþü deðildi. Baþkalarýnýn hayaliydi.
(baþkasýnýn hayallerini kurmak ve gerçekleþtirmek için buradayým.."

...devam edecek!!