Çevremizde kurbaðanýn düþtüðü yanýlgýya düþen insanlar çoktur. Onlar genelde hayatlarýndan memnun gibi görünürler yada öyle düþünürler, mutsuzluklarý daimidir, yeninin peþinde olmazlar, bilgi edinme gereði duymazlar, öðrenmenin nasýl bir süreç olduðunu bilmezler, bunlarý yapmadýklarý halde düþünmeye çalýþýrlar ki en tehlikelisi de budur Onlara göre hayat çok basittir, sadece yemek yer, uyur, çocuklarýna baðýrýrlar, iþte hayat bu kadar basittir onlar için.
Bence hayatý kavraya bilmek için hayatýn karmaþasýna kafa yormak gerekir. Hayatýn karmaþasýna kafa yorabilmek için düþünce gücünün geliþmiþ olmasý gerekir ki bu da ancak kitap okuyarak gerçekleþir. Kitap okumak fikri sýcak gelmiyor bizim insanlara çünkü onlara göre hayat çok basit, bunun içinde kitap okuma gibi sýkýcý ve yorucu bir iþi yapmaya gereksinim duymuyorlar. Düþünce gücünü geliþtiren insan hayata daha geniþ açýdan bakmayý öðrenecek ve hayatýnýn umduðundan daha büyük olduðunu düþünecektir. Belki o zaman haksýzlýklara doðal bir þeymiþ gibi bakmayýp itiraz etmeyi öðrenecektir.
Yaþamýmýzý bizler ufacýk dünya içene sýkýþtýrýrýz ve hayatý sadece bizim yarattýðýmýz o ufacýk dünya zannederiz