Sana gelip gitmelerinin beni yeniden öldürdüðünü söylediðim halde yine geldin, tuhaf..Bundan ne zevk alýyordun bilmiyorum ama benim fena halde caným yanýyordu. Her geliþinin ve gidiþinin ardýndan sýrf tesellim olsun diye sana:"Seni öylesine sevdim" diyebilirdim, DEMEDÝM. Çünkü ben "SENÝ ÖYLESÝNE DEÐÝL, ÖLESÝYE SEVDÝM..."
Ben huzur bulmak için zaroslara deðil, evereste çýkýyordum...Diþim týrnaðým kanýyordu ama biliyordum orda huzur vardý. Dinmek bilmeyen acýlarýmý evereste çýkmak için yeniden sarýyordum. Ve bu sýrada sen yeniden gelmiþ, bense herzaman olduðu gibi yeniden baþa dönmüþ oluyordum.Tüm yeni baþa dönmelerimdeki acýlarda ayný olmuyordu. Daha derin ve daha acý..Bazen acýlarým bundan daha fazlasýný yaþayamayacaðimý söylüyordu,bense gülüyordum; çünkü sen yeniden gelecektin...Ve biliyor musun, bazen beni ne kadar yaraladýðýný anlatmaktan aciz kalýyordu evrendeki tüm sözcükler.. Ve bu sýrada bana ise susmak düþüyordu.