Yerden yüksekte, tavana yakýn geniþ pencerenin özenle katlanmýþ bol fýrfýrlý, yüreði hafifleten somon rengi perdelerinin arasýndan bir Temmuz gecesine ait henüz tam kararmamýþ gökyüzünün grimsi ýþýklarýnýn içeri girmesini salonun ortasýnda kemancýlarýn üzerlerine inen devasa kristal avizelerin güçlü parýltýlarý engelliyor. Her gece tarihi barok binanýn somon renkli alçý kabartma süslemeli duvarlarýný kimi okþayan kimi inleten, bedenlere sýðmayan Strauss valsýnýn yumuþak ve hýzlý notalarý, bu gece de bizim bedenlerimizi týpký bir ipek kozalaðý gibi sarýp sarmalýyor. Kar taneleri esrikliðinde dökülen notalar eriyip kanýmýza karýþýyor ve sonra arka sokakta soylu Tuna’yla birleþip çaðlýyor.

Maestronun ilk hareketiyle baþlayan, Amati ailesinden kim bilir kaçýncý kuþaktan kalan stradivarius kemana ait tedirgin arþenin ürkek tellerle buluþtuðu an, tutulan nefesler ve valsýn kuþ tüyü hafifliðindeki naðmeleri arasýnda uçuþan kelebekler gibi zarifçe el ele tutuþmuþ mutlu bir çift salonun ortasýnda oradan oraya savruluyor. Ýkinci kemancý arada bir baktýðý notalar dýþýnda kapalý gözleri, müziðin ritmine yetiþmek ister gibi hareketli kaþlarý, kývrak dudaklarý ve tuse üzerindeki uzun, ince parmaklarý ile sahnedeki çiftin dansýna eþlik ediyor. Kalýn camlý gözlükleriyle miyop kemancý Ýstanbullu sevgiliyi andýrýyor.

Ýpek kozalaklar içerisinde yerlerinde sessizce oturan dinleyiciler birazdan kristal avizeden yayýlan ýþýltýlarýn altýnda dans etme sýrasýnýn kendilerine geleceði anýn heyecanýyla yürekleri kýpýr kýpýr. Arkada Tuna Nehri, nasýlda bir telaþ, Karadeniz’e ulaþmak için hýzlý hýzlý akýyor.

Yüksek pencerelerin ötesinde artýk iyice yerleþen karanlýðýn içinde yüzlerce göz kýrpar gibi yanýp sönen parýltýlardan biri ikinci kemancýya kayýyor. Kayan yýldýz kutsal parlak bir taç olup þimdi de maðrur, duygulu kemancýnýn üzerinden parýltýlarýný saçmaya devam ediyor. Þýp sevdi gönülden gözle görülmeyen duygu halatlarý, bir peri masalýndaymýþ gibi yýldýz taçlý kralý sarýp sarmalýyor. Biraz önce içilen bir kadeh þampanyanýn fitillediði ateþ, pervasýz düþünceler, havada ahenkle dolaþan sihirli allegretto notalarýn arasýnda dans eden ikilinin bedenlerinin içine yerleþerek dönmeye baþlýyor.

Somon rengi perdeler, kabartmalý duvarlar, devasa avizenin çakmak çakmak ýþýldayan kristal su damlalarý, kozalaklar içerisinde uçmak için bekleyen sabýrsýz ipek böcekleri, baþýndaki halesiyle ikinci kemancý ve alkýþlar havada uçuþuyor. Arka sokakta ise çaðýl çaðýl serin sularýyla Tuna, hiç durmadan ayný yöne doðru akýyor.

Gecenin sihrini bir parça daha uzatabilmek için gökyüzüne asýlý sayýsýz yýldýzýn parýltýlý koridorunda nehir boyu yürüyüþü nafile, mavi Tuna’nýn soðuk sularý, yüreði acýmasýzca yakýp kavuran Temmuz gecesinin ateþini bir kez daha söndürüyor.