Onurlu ve Sahih bir savaþý içimize yerleþtirmesi dileðiyle Allah'ýn selamý üzerine olsun.
Parantezler açacak kadar hayatýmýzý, hüznümüzü dar yaþýyoruz. Fakat paranteze alýnan cümlelerse bizi ifadelendiremiyor. Biz kelimelerin en unutulan yanýný kullanýyoruz. Kýyýda kalanlarýn kýyýdakilerle yetinmek zorunda olduklarýný da bir türlü kabul etmiyoruz. Üstümüze aldýðýmýz kelimeler bizi tanýmlýyor ve bize ad oluyor. Oysa toplum bu kelimelere yabancý olduðu gibi bu kelimelerle tanýmlandýðýmýz için bizlere de uzak duruyor. Gözlerimize antika ve pahalý bir eþya gibi bakýyorlar sadece. Gözlerimiz vitrinlerde eskiyecek dostum.
Gecikmiþ reel bir dünyanýn önünde duruyoruz. Onun için kanadý kýrýlmaya layýk kuþlar hep bizlerle uçacak. Kýyýda kaldýðýmýz için hasta martýlar konacak teknemize. Denizin gökyüzüyle birleþtiði çizgiye en geniþ açýdan bakabilmek için kýyýda kaldýk belki de. Hüznümüzü ve hayatýmýzý bu yelpazenin gen iþliðine bakarak darlaþtýrdýk. Fakat dünyanýn yuvarlak olduðunu unuttuk dostum.
Gözleriyle bakanlardan daha þanslýdýr, gönüllerinden ufuklara bakanlar diyerek, gönlümüzü ufuklara çevirdik ve göz kýrpan güneþin parýltýsýna sözler yazdýk, aðýtlar geliþtirdik. Fakat melankoli ve kahýr yüklü sular doldu teknemize. Bu ufuklardan gönlümüze bulaþan kir kokan kentin yankýsýydý. Güneþi en iyi biz çizdik. Ufuða giden geminin en onurlu rotasý bizdeydi. Fakat dostum gözlerimizi açmamalýydýk. Açmamalýydýk yapay ufuklarla insanlarýn kandýrýldýðý kentlere. Gözlerimizi açtýk ve denizin tuzlu sularý, hayatýn kirli avuntularý doluverdi düþlerimize.
Dostum! Artýk, sigaramýzý kül tablasýna basýp parantezsiz sözler söylemeliyiz. Çünkü gözlerimizi bir kere de olsa açtýk. Onur zedelendi. Teknemize konan kanadý kýrýk martýlar çoktan kenti terk etti.
Gözlerimizi vitrinlerden alýp kullanýma açmalýyýz. Parantezsiz sözler yazmalýyýz. Yonttuðumuz aþkýn sýrrýndan elimizde bir þey kalmadý. Bizler aþký yazdýkça içimizi, içimizi yazdýkça aþký bulduk. Ne Leyla çýktý karþýmýza ne Mecnun. Gözü kendi kendine kamaþan mimara döndük. Uðraþa uðraþa bunun da kanadýný kýrdýk. Hayallerimiz su alýyor, ufuklara taþýyamaz bizleri. Bundan böyle gecikmiþ reel bir dünyadan yakalamalýyýz aþký. Onuru orada onlarýn arasýnda Leyla'ya karþý sürdürmeliyiz. Bu gerçek ve sahih bir savaþ olacak, dostum.
Aðladýðýmýz koridorlarda gözyaþý geçmiyor. Sözlerimizin hiç mi hiç kýymeti yok. Onun için susmuþtum. Bundan sonra da susacaðým. Göz yaþlarýmý; hayallerimi diri tutmak için deðil antikalaþmýþ gözlerimi yýkamak için kullanacaðým.
Allah'a emanet ol, vesselam...
Aðlamasýný, yazmasýný, konuþmasýný bilmeyen
Dostun.