Gelecekle bugünün tam ortasýndaydým bir adým öne atsam geleceðin içinde olacaktým bir adým geri atsam bugünde...
Tam bitti derken hayat karþýladý beni kapýda,ne mutlu ki yaþamanýn tadýna varmýþtým. Bilinmezdiki hayat nankör ve bir o kadar acýmasýz.
Ýþte tam bu çizginin ortasýndayken anladým yaþamak kadar güzel,hissetmek kadar yoðun olan þey tam ortasýnda bulunduðum o nankör hayatmýþ.
Neydi sorun? Bu mutsuzluðu yaratan neydi bu kadar hayatýmýza girip yaþamýmýzý etkileyen?
Tam buldum dedim tam oldu dedim neydiyse o bulduðum kaçtý elimden bir elimde sigaram diðerinde düþüncelerim kaldým yine baþbaþa,hergün olduðu gibi.
Hata nerdeydi bulamýyorum ki yaþamýn tadý nerde,üzüntü dolu günler var önümde unuttum çoktan acýlarý umrumda dahi deðil artýk ölümler,kaybolmuþ yaþamlar...
Ben kimin umrundayým kim?
Var mý gidecek yerim var mý kaybolduðumda bulacak var mý sessizliðimden çýkartacak. Yeryüzünde var mý bunu bilmek bile yeter bana! Varlýðýný bilmek sadece onu isterim.

Kapýyý açtým boþ bomboþ bir sýnýf gördüm hayat ne güzel ve hýzlýydý geçti bitti. Unutuldu onca güzel aný unutuldu bir kalemde yaþamak kadar mutluydu insanlar belki bir kalemin hatasý yüzünden kaydý hayatlarýmýz ama hata bizde deðil kalemdeydi.
Hatýrlatýr mý bir paragraf yazý insana o anýlarý,yaþatýr mý bir daha en baþtan. Kayboluyorum farkýnda olan var mý? Kendi kelimlerin içinde kaybolup gidiyorum….