Saçlarýmýn bir türlü þekil almadýðý yýllardý.Ya da benim þekil veremediðim...Saf suyla yana yatýrýrdým onlarý.Sonra sarý-kýrmýzý armalý tarakla düzeltirdim. Çünkü seninle karþýlaþýrdým her gün.Sen fark etmezdin. Çocukluk aþkýmýn saf duygularýydýn. Ýlk okul önlümün cebine koyduðum yarýsý koparýlmýþ silginin üzerinde isminin baþ harfi yazýlýydý. Ya yedi ya sekiz yaþlarýndaydým. Çocukluk aþkým hat safhada!! Kahkahalarýn yüreðimi okþardý ve öðretmenin ödev kontrolünde ödevini yapmadýðýndan kulaðýný çekmesi içimde uçurumlar açardý;
PERÝÞANLIÐIM OLURDUN..ÖLÜRDÜM!!
Teneffüs aralarýnda guruplaþarak oynadýðýmýz yakan toplarda hep senin yanýndaydým, sen bunu anlamazdýn. Tuttuðum her can sana ayýrdýðým kredileri oluþtururdu. Ýstediðin zaman kullanman için; ama sen hiç kullanmadýn. Resim derslerinde benden deðil de Halil'den fazla resim kaðýdý istemen kýskançlýðýmý alevlendirirdi;
DELÝLÝÐÝM OLURDUN..ÖLÜRDÜM!!
Oysa senin için ayýrdýðým fazla bir kaðýdým hep vardý, fazla bir silgim, daha doðrusu silgimin yarýsý, en önemlisi o çocuk yüreðim, o aslan gibi yüreðim!!
Her gün bin lira haçlýðým vardý.Ben bunu harcamazdým.Sekiz gün biriktirir ve dörder binde iki tane gofret alýr yanýna gelirdim.Çocuk hayatýmýn en mutlu anlarýndan birisiydi iþte. O çocuksu sevinçle gofretlerimizi yemelerimiz bazen Halil'in sana aldýðý gazozla gölgelenirdi. Ýlk çaresizliðim bütün vücudumu sarardý;
FAKÝRLÝÐÝM OLURDUN..ÖLÜRDÜM!!
Halil'le kavga ederdim hep. Sonra arkadaþlara þart koþardým: "Halil'i mi seçiyorsunuz beni mi?" Çocukluðum tüm saflýðýyla ilerlerdi..Evet kabul etmeliydim, sen Halil'i seçmiþtin. Çünkü o sana gazoz alýyordu.Ýlk yenilgimi tattýrmýþtýn bana. Akþam olur da yataðýma çekildiðimde terk edilmiþliðin çocuksu acýsýný tüm hücrelerime kadar hissederdim, hayata asiliðim baþlardý;
ECELÝM OLURDUN..ÖLÜRDÜM!!
Artýk biriktirdiðim harçlýklarla aldýðým gofretleri yalnýz kendim yiyordum. Aslýnda harçlýk da biriktirmiyordum. Üzerinde kalemimin ucuyla isminin baþ harfini iþlediðim silgimi çöp kutusuna fýrlatmýþtým bile. Resim dersimde hep bir kaðýdým eksikti. Sen fark etmeden benden ayrýlmýþtýn ve yine sen fark etmeden ben seni terk etmiþtim. Halil’in sana aldýðý on ikili boya takýmlarýný arkadaþlarýna gösterirken takýndýðýn tavýr sonumu hazýrlardý;
AZRAÝLÝM OLURDUN..ÖLÜRDÜM!!
ve senin için Hayat Bilgisi kitabýmýn arkasýna yazdýðým ilk söz: “Ben seni bir türlü alamadýðým gazozdan daha çok seviyorum”
Aylar biraz ilerledikten sonra harçlýðýma biraz zam yapýlmýþtý; ama ben yine gazoz alamýyordum. Onun da fiyatý yükselmiþti. Gazoz ve ben iki çocuksu düþmandýk artýk. Bu nefretten midir nedir hiç gazoz almadým sonra? Hiç içmedim! Hep gofretle yetindim. Ama arada bir Hayat Bilgisi kitabýmýn arkasýndaki yazý gözüme iliþtiðinde, arada bir Halil’in teþhir edici gülüþleri karþýmda belirdiðinde ve gazoza olan düþmanlýðým depreþtiðinde bir felaketler deryasýnda boðulurdum;
ÖLÜMÜM OLURDUN..ÖLÜRDÜM!!


kal ya da gitme