ï¿½zEdebiyat - BELGï¿½N ERYAVUZ - Down Sendromlu Meleklerin Sevgi Dolu Dï¿½nyasï¿½

Herþeyden habersiz zor bir dünyaya merhaba derken kendilerine yüklenen yepyeni bir kimlikle karþý karþýyadýr down sendromlu çocuklar.Kendilerini heyecanla bekleyen anne ve babalarýnýn yüreklerinde açýlan derin izler; ilk þaþkýnlýk ve kabul edememe duygularýnýn ardýndan yerini öylesine derin bir sevgi ve sahiplenmeye býrakýr ki, iþte o andan itibaren hayat mücadelesindeki ilk adýmlar atýlmýþ olur. Anne rahminin o tarif edilemez ortamýnda büyürken sessiz sedasýz; bir þekilde hem kendi hem de ailelerinin hayatlarýný tamamen deðiþtireceklerini nereden bilebilirler ki onlar. Belki de bilseler ve seçme þanslarý olsa, kendilerinden çok yakýnlarýný üzmemek adýna doðmak ve bu zor dünyaya adým atmak bile istemezlerdi kolay kolay. Daha doðduklarý anda kendilerine yüklenen, telafuzu bile kimileri için zor olan “down sendromu” kimliðini üstlenmiþlerdi bir kere. Ýtiraz etmeye haklarý yoktu ki. Kimse onlara bir þey sormamýþtý. Ýleride karþýlaþacaklarý zorluklarý, iç dünyalarýnda kopacak fýrtýnalarý, ailelerine verdikleri sýzýlarý, kendilerinin her zaman farklý olacaðýný bilmiyorlardý bile. Ama yürekleri öyle temiz, öyle geniþti ki zorluklar onlarý yýldýrmayacak, önce ailelerine sonra da yaþadýklarý topluma kendilerini kabul ettireceklerdi yavaþ yavaþ. Kimi zaman davranýþlarý kardeþlerinden, oyun arkadaþlarýndan farklý olacak, büyüme evreleri ve öðrenme süreçleri hep emek isteyecekti kuþkusuz. Ama onlar azimliydiler. Gözlerinde öyle bir ýþýltý, dudaklarýnda öyle tatlý bir tebessüm vardý ki, tüm engelleri aþacaklardý bir bir. Ah... birde o çok sevdikleri yakýnlarý kendilerine biraz izin verse, verebilse ne olurdu sanki. O zaman hem özgürlüklerini yaþayacaklardý doya doya, hem de daha neler yapabileceklerini göstereceklerdi çevrelerindeki sevenlere. Çünkü sevgi dolu yüreklerinin ve eþine zor rastlanan inatçý azimlerinin elinden hiç bir þey kurtulamazdý kolay kolay. Bunlarý kendileri çok iyi biliyorlardý ama ya aileleri. Kuþkusuz, aileleri onlarý çok seviyordu. Korumalarý, bazý þeylere engel olmalarý ve bir anlamda özgürlüklerini kýsýtlamalarý da hep bu sebeptendi. Ama onlar kendilerini farklý hissetmiyorlardý ki diðerlerinden. Anlayamýyorlardý kendilerine yöneltilen meraklý bakýþlarý, sorulan sorularý, oyunlara dahil edilmemeyi, hep ayrý, hep özelde tutulmayý. Neden neydi ki? Tamam belki biraz farklýlýklarý vardý çoðunluktan, ama bu onlarýn tamamen yalnýz býrakýlmalarýný gerektirecek bir neden deðildi ki. Ýþte kardeþi toplamýþ arkadaþlarýný güzel güzel oyunlar oynuyordu karþýda. Ama kendisi sadece seyretmek zorundaydý çoðu kez. Oyunlara dahil edilmemek, yalnýz býrakýlmak ona öyle koyuyordu ki. Bazen kimselerin, hatta annesinin bile kendisini anlayamadýðýný düþünüyordu sessiz dünyasýnda. Oysaki rüyalarýnda en güzel oyunlarý o oynuyordu, hiç yalnýzlýk hissetmeden özgürce. Ailesini, arkadaþlarýný, evini, yataðýný, oyuncaklarýný, her þeyi ama her þeyi o kadar çok seviyordu ki. Sevgisizliði anlayamýyordu bir türlü. Aslýnda anlayamadýðý, kavrayamadýðý o kadar çok þey vardý ki etrafýnda. Ýþte bu yüzden zaman zaman içine kapanýyor, kendi iç dünyasýnda duygularý ile çarpýþýyor; zaman zaman da agresif olabaliyordu etrafýna karþý. Ama sevdiklerini, özellikle annesini incitmeyi aklýndan bile geçirmiyordu.
Ýçlerinden bazýlarý çok þanslýydý, kendilerini anlayan, seven, mücadelesinde hep yanýnda olan ve güzel ortamlar yaratmaya çalýþan birer aileye sahiptiler. Ama ya diðerleri? Sanki suç sadece kendilerindeymiþcesine aileden tamamen ayrý tutulan, eðitimsizlik ve bilgisizlik nedeni ile dýþlanan, terk edilen ve kaderlerine býrakýlanlar... Onlar o kadar çok ki aslýnda.
Hepsi bizim çocuklarýmýz, hepsi bizim birer parçamýz. Onlarý sahiplenmemiz, eðitim yollarýný göstermemiz, yürekten sevmemiz için mutlaka kendimizde yada aile çevresindeki bir yakýnýmýzda olmasýný beklemek niye o halde? Onlar için, yaþadýklarý minicik dünyalarýndaki melek kalplerini görmek için, sevmek için daha ne duruyoruz? Ulaþýn bir þekilde onlara, sevin yürekten, içten sýmsýcak duygularla. Çünkü onlar yüklendikleri bu zor savaþta bizim ilgimize, sevgimize ihtiyaç duyuyorlar. Melek kalplerine sevgi damlacýklarý kondurabilirseniz bir gün bir yerde; belki o zaman sizin de gözlerinize o melek gözlerin ýþýltýsý yerleþir. Bundan güzel sevgi alýþveriþi olabilir mi dünyada?
Sevgiyle, meleklerimizi sevmeye.