Doðumum günahsýz bir yavrunun gözlerinde oldu. Sýra sýra süzüldüm henüz rengini almamýþ gözlerinden aþaðýlara. Yanaklarýndan inmeye bile fýrsat bulamadan silinmiþtim. Bir damlama dahi kýyýlamayacak kadar deðerliydim belli ki. En zor isteklerin en basit ifadesiydim ben. Susamak, acýkmak, üzülmek gibi, hiç bir dilin benim kadar kolay anlatamadýðý uyarý alfabesi..

  Kahpe bir ayrýlýðýn ardýndan düþtüm genç kadýnýn gözlerine. Ne silen oldu, nede " aðlama döneceðim " diyen. Yavaþça süzüldüm istasyondaki tren sessizliklerinde. Kayýtsýzca sallanan elin ritminde aktým yanaklardan.  Aþinasý olduðum  parkelere düþerken anladým, tek kalmýþ bir yürekten geldiðimi. Bitkisel hayata girmiþ istasyonda, dönmemek üzere giden bir vefasýza verilen son hediyeydim..

  Neden buradayým sorusunun bile saçma olduðu bir yastýða damladým. Karanlýk bir iliþkinin, bembeyaz damlalarýydým anlaþýlan. Üzülmenin bile mahremiyeti olmalýydý ki, yastýðý ýslatmam için vakit gece yarýsý seçilmiþti. Kavga dolu bir gecenin yastýða asýlmýþ hatýrasý olmalýydým. Halledilemeyen problemlerin, belki de kendinden bile gizlenen sonlarýn habercisiydim.

  Zamaný içmiþ bir çift gözde doldum. Ölü bir sonbahara emanet edilmiþ evlatlarýn özlemini anlattým az önce yaþlý adama. Çoktan yolcu edilmiþ umutlarýn ardýndan damladým, sorumluluklarýný býrakmýþ yanaklara. Soðuða keserken vücudum, birazda þaraba karýþmýþtý kokum. Þarkýlarýn ve masallarýn bile terkettiði, sonsuz bir öyküydüm sanki...

  Kimi zaman mutluluklardan ayrýlýklara esen bir rüzgar, kimi zaman soðuk kýskançlýklardan, sýcak aþk acýlarýna yol alan fýrtýnayým.  Tek dostu yalnýzlýk olanlarýn gündüzü, vicdanýyla mahkemeliklerin gecesiyim. Ben gözyaþýyým. Ben gözlerden firar etmiþ, ince ve kýsa vadeli bir yaðmurum..